چند دليل بر حقيقت مذهب خود را ندانند . و بر اين مضمون نيز احاديث بسيار وارد شده است .
و مراد از كسى كه مذهبش را ندانند اين است كه هر گاه شخصى در ميان اهل سنت فوت شود و ندانيم كه شيعه است يا نه مجهول الحال است اما اگر كسى در امثال اين بلاد فوت شود او مجهول نيست بلكه او را دعاى مؤمنان مىكنيم و اگر شيعه و سنى در هم مرده باشد و خصوص كسى را ندانيم كه شيعه كدام است و سنى كدام همه را غسل و حنوط و كفن مىكنند و يك نماز بر ايشان مىكنند و همين دعاى مجهول الحال را مىخواند و اگر خواهد دعاى مؤمنان را مىخواند و بس و دعا از براى مؤمنان مىكند و اگر خواهد دعاى مؤمنان را از جهت مؤمنان مىخواند و دعاى مستضعفان را از جهت ايشان و دعاى منافقان را از جهت ايشان مىخواند تا به همه اخبار عمل كرده باشد .
( و روى صفوان بن مهران الجمّال عن ابى عبد الله صلوات الله عليه انّه قال مات رجل من المنافقين فخرج الحسين بن علىّ صلوات الله عليهما يمشى فلقى مولى له فقال له إلى اين تذهب فقال افرّ من جنازة هذا المنافق ان أصلَّي عليه فقال له الحسين صلوات الله عليه قم إلى جنبى فما سمعتني اقول فقل مثله قال فرفع يديه و قال اللَّهمّ اخز عبدك فى عبادك و بلادك اللَّهمّ اصله اشدّ نارك اللَّهمّ اذقه حرّ عذابك فانّه كان يوالى اعدائك و يعادى أولياءك و يبغض اهل بيت نبيّك ) و روايت كرده‌اند از صفوان شتربان بسند صحيح از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه فرمودند كه شخصى از منافقان يعنى دشمنان اهل بيت سيد المرسلين صلى الله عليهم فوت شد پس حضرت سيد الشهدا عليه السلام به جنازه آن ملعون بيرون رفتند و مىرفتند كه به خدمت حضرت رسيد آزاده كردهء

380