ثواب او بهره مند گردان و ما را فريفته دنيا مگردان بعد از ديدن مرگ او يا چنان مكن كه بىصبرى كنيم و اين عبارات همه خوبست .
و از عبارت صدوق ظاهر مىشود كه اعتقاد ندارد به نماز كردن بر اطفال زيرا كه گفته است كه اگر حاضر شوى يعنى نماز مكن و اين دعا را تقية بخوان و محتمل است كه مرادش مراد شيخ مفيد باشد و ليكن عبارت مصنف عبارت فقه رضويست و در آنجا چنين است كه : بدان كه بر طفل نماز نمىتوان كردن تا نماز را بفهمد پس اگر حاضر شوى با قومى كه بر طفل نماز گذارند پس بگو : اللَّهمّ اجعله لأبويه و لنا ذخرا و مزيدا و فرطا و اجرا .
و اين عبارت صريح است كه نماز بر طفل نيست و دعا را با آن جماعت مىخواند و صورت نماز را به جا مىآورد چنان كه ظاهر كلام صدوقست و خواهد آمد اخبار در اين باب و الله تعالى يعلم .
( وصلَّى ابو جعفر صلوات الله عليه على ابن له صبى صغير له ثلاث سنين ثمّ قال لو لا انّ النّاس يقولون انّ بنى هاشم لا يصلَّون على الصّغار من أولادهم ما صلَّيت عليه ) و حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه نماز گذاردند بر فرزند صغيرى از آن حضرت كه او را سه سال بود و بعد از آن فرمودند كه اگر نه اين بود كه مردمان تشنيع مىكردند كه بنى هاشم نماز بر اولاد خرد خود نمىكنند من نماز نمىكردم و اين ملاحظه يا از آن جهت است كه شهرت كند كه ايشان اولاد صغار خود را مسلمان نمىدانند يا شهرت كند مخالفت مذهب عامه را و بنى اميه به ايشان ضرر رسانند چون عامه نماز مىكنند بر مطلق اطفال خود .
و آن چه صدوق ذكر كرده است مضمون چند حديثى است از آن جمله بسند صحيح از زراره منقولست كه پسرى از حضرت امام محمد باقر فوت شد

369