برداشته است حديث صحيح خواهد بود چون طريق ابن بابويه بكتاب شهاب صحيح است با آن كه در فقه رضوى هست به همين عبارت و الله تعالى يعلم .
و در تتمه اين حديث هست كه مجزيست يك غسل از براى مس ميت و جنابت چنان كه گذشت اخبار ديگر .
< صفحة فارغة > [ كسى كه غسل دهد ميتى را و خون بسيار از او آيد و منقطع نشود ] < / صفحة فارغة > ( وان غسّل ميّتا فخرج منه دم كثير لا ينقطع فانّه يجعل عليه الطَّين الحرّ فانه ينقطع ) و كسى كه غسل دهد ميتى را و خون بسيار از او آيد و منقطع نشود گل رست بر او مىگذارند خون بند مىشود و ليكن هر گاه گل بماند نجس خواهد ماند مگر آن كه اندرون فرج كنند كه ظاهر اگر پاك باشد كافى است و يا بعد از آن كه بند شود گل را بشويند و ظاهرا زاج سفيد بهتر باشد و در زخمها مجرب است .
< صفحة فارغة > [ غسل مس ميت مىكند كسى كه غسل مىدهد ميت را ] < / صفحة فارغة > ( و سال سليمان بن خالد ابا عبد الله صلوات الله عليه أيغتسل من غسّل الميّت قال نعم قال فمن ادخله القبر قال لا انّما مسّ الثّياب ) و بسند حسن كالصحيح از سليمان منقولست كه او سؤال كرد از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه آيا غسل مس ميت مىكند كسى كه غسل مىدهد ميت را ؟ حضرت فرمودند كه بلى گفت كه پس كسى كه او را در قبر داخل مىكند بر او غسل هست حضرت فرمودند كه نه او مس نمىكند مگر جامه را يعنى چه جاى پرسيدن دارد اگر مس بدن مىكرد جا داشت كه بپرسى يا آن كه اگر داخل قبر كند غسل نداده به آن كه آب نداشته باشد و اول اظهر است و بر اين مضمون است صحيحه عبد الله بن سنان و حسنه كالصحيح حريز و غيرهما .
و از امثال اين اخبار متواتره ظاهر مىشود كه غاسل ميت آن كسى است كه ميت را مىگرداند و او متعارفست كه مس ميت مىكند نه آن كسى كه آب بر او مىريزد پس نيت را مقلب بايد كه بكند . و جمعى گفته‌اند كه بر آب ريزنده نيت

305