اصل شدند حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه امر مىفرمودند كه هميشه چراغ بسوزد يعنى در شبها در آن منزلى كه حضرت سكنى داشتند تا وقتى كه امام جعفر صادق صلوات الله عليه آن عالم را بنور وجود خود منور گردانيدند بعد از آن حضرت امام موسى كاظم امر فرمودند كه هميشه در منزل سكنى آن حضرت صلوات الله عليه چراغ سوزد تا وقتى كه هارون الرشيد عليه لعائن الله و العذاب الشديد آن حضرت را ببغداد برد ديگر كسى ندانست كه چه شد ؟
و جمعى از اصحاب به اين حديث استدلال كرده‌اند كه اگر ميت در شب بميرد چراغ نزد او روشن كنند تا صبح و اين استدلال بىوجه است بلكه ظاهرش آنست كه اين حكم مخصوص خانهاى حضرات ائمه معصومين باشد چون تعظيم خانه و مدفن ايشان از شعاير و علامات دين است و آن كه در مدفن ايشان چراغ سوزد اگر مدفن مسكن ايشان باشد مثل عسكريين صلوات الله عليهما خوبست و اما در باقى اماكن مشرفه به اين حديث استدلال نمىتوان كرد بلكه به عمومات تعظيم ايشان استدلال خوبست و الله تعالى يعلم .
< صفحة فارغة > [ كسى كه جنب باشد و خواهد كه ميت را غسل دهد مستحب است كه وضو بسازد ] < / صفحة فارغة > ( و من كان جنبا و اراد ان يغسّل الميّت فليتوضّأ وضوء الصّلاة ثمّ يغسّله و من اراد الجماع بعد غسل الميّت [1] فليتوضّأ [2] ثم يجامع ) و كسى كه جنب باشد و خواهد كه ميت را غسل دهد مستحب است كه وضو بسازد بنحو وضوى نماز و بعد از آن ميت را غسل دهد و كسى كه بعد از غسل ميت اراده جماع كند بايد كه وضو بسازد مستحبا و بعد از آن جماع كند و اين مضمون وارد است در حديث حسن كالصحيح از شهاب بن عبد ربه از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه و چون ظاهرش آنست كه از كتاب شهاب

[1] غسله . خ .
[2] فيتوضأ . خ .

304