نقل كرده است .
< صفحة فارغة > [ چون جان به حلق مىرسد جاى او را در بهشت به او مىنمايند ] < / صفحة فارغة > ( فقال الصّادق صلوات الله عليه انّه اذا بلغت النّفس الحلقوم ارى مكانه من الجنّة فيقول ردّوني إلى الدّنيا حتى اخبر اهلى بما ارى فيقال له ليس إلى ذلك سبيل ) و كالصحيح از ابى بصير از آن حضرت صلوات الله عليه وارد است كه ابو بصير گفت كه آيه سابقه را خواندم و تفسير آن را از حضرت طلبيدم و صدوق تغييرى داده است اما ضرر ندارد كه فى الحقيقه استدلال به آيه و خبر هر دو كرده باشد اما به نحوى كه وارد شده بود نقل كردن اولى است پس حضرت فرمودند كه چون جان به حلق مىرسد جاى او را در بهشت به او مىنمايند و او مىگويد كه مرا به دنيا فرستيد تا خبر دهم اهل خود را به آن چه مىبينم پس به او مىگويند كه هر گاه شخصى از امور آخرت چيزى را ديد ديگر راهى نيست او را بسوى برگشتن به دنيا پس ذكر اين آيه در اين مقام با اين تفسير محتمل است كه مراد صدوق اين باشد كه با ديدن حضرات ديدن مراتب بهشت نيز خواهد بود يا آن كه چون جاى خود را مىبيند حضرات را نيز خواهد ديد و يا آن كه اين آيه را حضرات ائمه معصومين صلوات الله عليهم بهر دو معنى تفسير كرده‌اند و ميان هر دو منافاتى نيست چه ممكن است كه هم جاى او را بنمايند و هم حضرات را به بيند .
و ممكن است كه مراد حضرت صادق صلوات الله عليه اين باشد كه ائمه هدى صلوات الله عليهم جاى او را به او مىنمايند و او كه خواهد كه اهل خود را خبر كند بهر دو معنى خبر كند يكى ديدن ايشان و دويم جاى او در بهشت .
چنان كه در حديث كالصحيح بل الصحيح عندى از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه وارد است كه چون جان هر يك از شما به حلق مىرسد به او بشارت مىدهند كه خاطر جمعدار كه هر چه از آن خايف و ترسان بودى

175