و مرحمت به ايشان فرمايد و فخر نمايد به ايشان با فرشتگان و فرمايد كه نظر كنيد به اين دو بنده من كه زيارت يكديگر كردند و با هم محبت نمودند از جهت رضاى من بر من لازمست كه ايشان را به آتش دوزخ عذاب نكنم بعد از اين كارى كه ايشان كردند پس چون از يكديگر جدا شوند مشايعت كنند فرشتگان زيارت كننده را بعدد هر نفس و گامى كه برداشته است و بعدد هر سخنى كه با او كرده است و اين فرشتگان او را حفظ نمايند از بلاهاى دنيا و مهلكه هاى روز قيامت تا شب آينده و اگر در اين ميان بميرد او را حساب نكنند و اگر آن مؤمنى كه به زيارت او آمده است اين مؤمن حق زيارت كننده خود را بداند و تعظيم او بكند از استقبال و مشايعت و ضيافت و غير اينها هر ثوابى كه به زاير كرامت كردند به مزور نيز كرامت خواهند كرد .
< صفحة فارغة > [ بوسيدن پيشاني و دست مؤمن ] < / صفحة فارغة > و ظاهرا دست به گردن كردن و در بغل گرفتن وقتى است كه بعد عهدى شده باشد و مدتى گذشته باشد كه هم را نديده باشند خصوصا اگر از حج يا زيارات ائمه هدى صلوات الله عليهم برگشته باشند چنان كه در تفسير حضرت امام حسن عسكرى صلوات الله عليه موجود است كه آن حضرت از آباى بزرگوار خود از حضرت امير المؤمنين صلوات الله عليهم روايت كرده است و عامه نيز روايت كرده‌اند در صحاح خود كه چون حضرت جعفر طيار از حبشه مىآمدند در روز فتح خيبر به آن حضرت رسيدند حضرت رسول خدا صلى الله عليه و آله برخاستند و دوازده گام استقبال او فرمودند و دست در گردن او كردند و ميان هر دو چشم جعفر را بوسيدند و گريستند از خوشحالى و فرمودند كه نمىدانم به كدام يك از اين دو نعمت خوشحالتر باشم آيا به آمدن تو اى جعفر يا به فتحى كه حق سبحانه و تعالى مرا كرامت فرمود بر دست برادرت و باز گريستند از خوشحالى و در باب سفر حج و غير آن نيز خواهد آمد .

118