دو صفت شده است : زنهار كه فتوى برأى خود مده و چيزى كه علم به آن نداشته باشى اعتقاد مكن و عمل مكن .
و ايضا در حديث حسن وارد شده است كه حضرت به مفضل بن يزيد فرمود كه ترا نهى مىكنم از دو خصلت كه بسيارى از مردمان هلاك شده‌اند از جهة آن ، يكى آن كه اعتقاد كنى يا عمل كنى بباطل ، و دويم آن كه فتوى دهى مردمان را به آن چه ندانى .
و در حديث موثق كالصحيح وارد است از محمد بن طيار كه عرض نمود بر حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه بعضى از خطبه هاى پدرش را تا به جايى رسيد كه شك داشت حضرت فرمودند كه بس كن و خاموش باش شما را جايز نيست در آن چه بر شما وارد شود و علم به آن نداشته باشيد مگر نگفتن و حفظ خود نمودن از عمل به آن ، و بائمه هدى نقل كردن تا ايشان به شما بگويند آن چه حق باشد چنان كه حق سبحانه و تعالى فرموده است كه * ( فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ ) * [1] يعنى هر چه را ندانيد از اهل ذكر كه ائمه معصومينند صلوات الله عليهم سؤال كنيد .
و در حديث كالصحيح از حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه وارد است كه توقف نمودن نزد شبهات و آن چه حكم آن يا معنى آن مشتبه باشد بهتر است از آن كه خود را در مهلكه اندازيد و بىعلم جواب آن بدهيد يا به آن عمل نماييد ، و حديثى كه خوب حفظ نكرده باشيد روايت نكردن آن اولى است .
و در احاديث معتبره وارد شده است از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه حق سبحانه و تعالى از بندگان خود دو چيز طلبيده است يكى آن كه هر چه ندانند نگويند ، و دويم آن چه را ندانند و عقل ايشان به آن نرسد

[1] آيه : 45 - سورة النحل .

94