و در اخبار بسيار از ائمه اطهار سلام الله عليهم منقولست كه گاه هست سخنان ما هفتاد محمل دارد مثل قرآن و حق سبحانه و تعالى فرموده است كه * ( وَفَوْقَ كُلِّ ذِي عِلْمٍ عَلِيمٌ ) * يعنى بالاتر از هر صاحب علمى دانائى هست و از اين آيه فهميده‌اند كه علم الهى عين ذات الهى است و گر نه مىبايست كه فوق او عالم باشد و چون غير الهى هر كس بوده باشد ذى علم است و علم ايشان غير ذات ايشان است بالاتر از ايشان عالم هست تا به مرتبه حضرت سيد المرسلين و بالاتر از او حق سبحانه و تعالى است ، و ازين حديث استدلال كرده‌اند كه مرتبه عالم بالاتر است از مرتبه محدّث و هر چند فضيلت بيشتر است بهتر مىفهمند و ليكن فضيلت فهم قرآن و حديث بيشتر از جانب حق سبحانه و تعالى است و بعد از فضيلتهاى متعارف ربط بسيارى از بكلام ايشان به سبب كثرت تتبع مىبايد * ( وذلِكَ فَضْلُ الله يُؤْتِيه مَنْ يَشاءُ ) * و اگر سخنان ايشان را معنى گويند اولى آنست كه الفاظ ايشان به حال خود باشد و ترجمه كنند كه از تحت اللفظ جمعى از عقلاء ، درّاك پى به معانى او برند چنان كه غالبا اين ضعيف مراعات اين معنى مىنمايد اگر چه به سبب اين معنى عبارت را بر آن نهجى كه مىبايد ادا نمىتوان نمود .
ديگر در حديث صحيح از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه وارد شده است كه » « اعربوا حديثنا فانّا قوم فصحاء » يعنى نقل كلام ما بلغت عربى بكنيد كه ما جمعىايم فصيحان و فصاحت در لغت عرب بيشتر است و اكثر برآنند كه اعراب كنيد موافق علم نحو مبادا جاهلى بر خلاف اعراب بخواند ، و از فصاحت بيندازد يا معنيش آنست كه به عربى و اعراب ضبط نمايند در خواندن و نوشتن به نحوى كه گفته‌ايم كه چون ما بلاغت بر نحو كمال داريم سخنان ما را وجوه بسيار هست هر كس بحسب قابليت خود خواهد فهميد و لهذا سنت است بلكه واجبست كتابت احاديث اهل البيت مثل قرآن مجيد

72