و دو كف بر دوش چپ بعد از آن آب را بر همه جا از طرفين جارى سازد و هيچ شك نيست كه ترتيب احوط است حتى در عورتين به آن كه نصف را با جانب راست بشويد و نصف را با جانب چپ .
( وخلَّل اذنيك بإصبعيك و كلَّما اصابه الماء فقد طهر فانظر ان لا تبقى شعرة من رأسك و لحيتك الَّا و تدخل الماء تحتها و من ترك شعرة من الجنابة لم يغسلها متعمّدا فهو فى النّار ) و تخليل كن گوشهاى خود را بسر انگشتان خود يعنى آن چه از گوشها پيداست واجبست شستن آن حتى پيچشهاى گوشها را چنان كند كه آب به آن جا برسد و چون سه كف بر سر ريخته است البته آب به گوش رفته است و انگشتان آن آب را به همه جا مىرساند بعنوان جريان و همچنين پيچ ناف و كف پا اگر در ميان گل باشد يا در ميان آب چنان كه گذشت و هر چه را آب مىرسد پاك مىشود يعنى بعنوان جريان .
چنان كه اين معنى در عبارات احاديث صحيحه چنين واقع است فما جرى عليه الماء فقد طهّره ) * يعنى هر چه را آب بعنوان جريان به او مىرسد پاك مىكند و غرض ابن بابويه در اينجا معنى ديگر است و آن مبالغه است در رسانيدن آب بجميع اجزاى بدن به قرينه آن كه گفته است كه ملاحظه تمام بكن كه نگذارى يك مو از سر و ريشت مگر آن كه آب به زير آن مو برسانى و هر كه مقدار سر مويى را از بدن بواسطه غسل جنابت عمدا نشويد آن شخص در آتش جهنم خواهد رفت .
و همين عبارت در حديث صحيح از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه منقولست و مراد از شعره مقدار آنست از بدن چنان كه اكثر علما گفته‌اند و نقل اجماع كرده‌اند بر آن كه شستن بدن واجبست و شستن مو واجب نيست و ظاهر اين حديث وجوبست و احوط آنست كه مو را نيز بشويد .
و ممكن است كه اعتقاد ابن بابويه اين باشد كه رسيدن آب كافى است

585