نمىكند يعنى اگر عرق كند در جامه چنان نمىشود و اگر آن جامه را كسى به پوشد او را غسل بايد كرد يا جامه جنب شود كه او را بايد شست هر گاه منى در آن جامه نباشد .
( و سال زيد الشّحام ابا عبد الله صلوات الله عليه عن الثّوب تكون فيه الجنابة فتصيبنى السّماء حتّى يبتلّ علىّ فقال لا بأس به ) و سؤال كرد زيد از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه از جامه كه منى داشته باشد و باران بر من آيد تا جامه تر شود حضرت فرمودند كه باكى نيست . چون در اينجا نپرسيده است طهارت و نماز را حمل مىتوان كرد كه نهايتش آنست كه آدمى نجس شود و اين ضرر نيست به آب كه مىرسد خود را تطهير مىدهد .
و ظاهرش آنست كه در سفر باشد و محتلم شده باشد و زير جامه ديگر نداشته باشد با آن نماز هم مىتواند كرد . و اين خبر در اينجا ضعفى دارد و ليكن كلينى بسند موثق روايت كرده است همين خبر را و خبر حلبى مىآيد كه قرينه همين حل است .
( فاذا نام الرّجل على فراش قد اصابه منىّ فعرق فيه فلا بأس ) و هر گاه شخصى در جامه بخوابد كه كه در آن جامه منى باشد و آن شخص عرق كند در آن جامه خواب كردن باكى نيست يعنى هر گاه علم نداشته باشد كه بدنش به آن منى رسيده است به رطوبت ضرر ندارد .
و محتمل است كه مراد اين باشد كه لازم نيست جامه خواب پاك باشد و بدن اين كس نجس نشود چون غالب اوقات جماع مىكنند در آن جامه و محتلم مىشوند و چون صبح مىشود به حمام مىروند و بدن خود را پاك مىكنند .
و در حديث صحيحى از ابو بصير منقول است از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه از آن حضرت سؤال كردم از جامهء كه شخصى در آن جنب شود و در آن عرق كند حضرت فرمودند كه من دوست نمىدارم

520