كه در چنين جامه بخوابم و اگر زمستان باشد باكى نيست چون عرق كمتر مىكنند و اگر عرق كنند كراهت دارد .
( و من [ او متى ] عرق فى ثوبه و هو جنب فليتنشّف فيه اذا اغتسل ) يعنى هر گاه جنب عرق كند در جامه نجس نمىشود آن جامه و بدن را از آن جامه بعد از غسل خشك مىتوان كرد چون عرق جنب پاك است و بر اين مضمون حديث صحيح زراره وارد شده است . و احاديث بسيار در طهارت عرق جنب وارد شده است .
< صفحة فارغة > [ حكم عرق جنب از حرام ] < / صفحة فارغة > ( وإن كانت الجنابة من حلال فحلال الصّلاة فيه ، و إن كانت من حرام فحرام الصّلاة فيه ) يعنى عرق جنب مطلقا پاك است اما اگر جنب از حلال باشد نماز در آن جامه مىتوان كرد ، و اگر جنب از حرام باشد به آن كه زنا يا لواط كرده باشد يا دست بازى به نامحرمى كرده باشد و محتلم شده باشد و امثال اينها پس نماز در آن جامه حرامست .
و جمعى از علما در اين حكم متابعت صدوق كرده‌اند ، و جمعى نسبت به صدوق داده‌اند كه او عرق جنب از حرام را نجس مىداند اما اين عبارت ظاهرش آنست كه پاك است اما نماز نمىتواند كرد .
و محتمل است كه حديثى به او رسيده باشد و وجهها از جانب صدوق گفته‌اند كه صدوق به آن راضى نيست مثل آن كه در احاديث صحيحه وارد شده است كه زانى در وقت زنا مؤمن نيست ، و دزد در وقت دزدى مؤمن نيست و همچنين اصحاب كباير تمام پس چون مؤمن نيست عرقش نجس خواهد بود .
و صدوق فرق مىكند ميان مؤمن و مسلم پس اگر از ايمان در رود از اسلام در نمىرود و آخر چه خصوصيت به زانى خواهد داشت مىبايست قايل شود به نجاست عرق همه اصحاب كباير و چه خصوصيت به عرق دارد و كجا صدوق نجاست گفته است .

521