وضو ، و اگر گشودن و يا آب رسانيدن ضرر رساند پس مىبايد كه نگشايد و دستى بر بالاى آن خرقه كه بر آن شكسته يا جراحت بسته‌اند بمالد و آن را نگشايد و آزارى به آن جراحتش نرساند .
تفصيلش آنست كه اگر در موضعى باشد و بسته باشند و زير آن پاك باشد و آب رسانيدن ضرر به او نرساند و ممكن باشد آب به آن رسانيدن بىگشودن آن مخير است كه آن را بگشايد يا آن موضع را در آب گذارد كه آب به آن برسد ، و اگر زير جبيره نجس باشد مىگشايد و مىشويد اگر ضرر نرساند و الا اطراف آن را مىشويد و بر روى خرقهء كه بر آن بسته‌اند مسح مىكشد اگر چه در موضع غسل باشد و اين در صورتى است كه جميع آن عضو را نه بسته باشند و الا خلافست بعضى گفته‌اند كه تيمم مىكند ، و بعضى به جبيره قايلند ، و احوط در اين صورت آنست كه جبيره كند ، و تيممى به آن ضم كند احتياطا و اگر جراحت يا دمل باشد و توان شستن به آن كه ضرر نرساند اگر چه به آب گرم باشد وضو يا غسل مىكند و مىشويد ، و اگر ضرر رساند اطراف آن را مىشويد .
و در مسح بر خرقه خلافست احوط مسح است ، و اگر آب به آن عضو رسانيدن ضرر رساند تيمم مىكند ، و ظاهر بعضى از روايات صحيحه آنست كه مطلقا در زخم تيمم مىتواند كرد ، و جمع كرده‌اند به آن كه اگر ضرر رساند تيمم كند و الا جبيره كند ، و اگر با جبيره در مطلق جراحت تيممى ضم كند نهايت احتياط است .
( وقد روى فى الجبائر عن ابى عبد الله صلوات الله عليه انّه قال يغسل ما حولها ) و بتحقيق كه از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه منقول است در شكسته بسته ها كه اطراف آن را مىشويد . و بر اين مضمون احاديث صحيحه وارد شده است و ليكن در احاديث حسنه كالصحيح از آن حضرت صلوات الله عليه وارد است كه مسح بر خرقه بكشد و ميان اين دو حكم

430