إسم الكتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 715)

متابعت شيطانى كرده است كه اسم او وسواس است ، و آنها جماعتىاند از سنيان كه عمل به مسح كرده‌اند موافق آيه و ليكن كل پا را از پشت و شكم مسح مىكشند به گفته شيطان كه مبادا كل در كار باشد .
( وقال امير المؤمنين صلوات الله عليه لو لا انّي رأيت رسول الله صلَّى الله عليه و آله يمسح ظاهر قدميه لظننت انّ باطنهما اولى بالمسح من ظاهرهما ) و آن حضرت صلوات الله عليه فرمودند كه اگر نه اين بود كه من ديده بودم آن حضرت را صلى الله عليه و آله كه هميشه مسح بر پشت پاها مىكشيدند جاى اين بود كه من گمان كنم يا توهم كنم كه شكم پاها اولى است به مسح كشيدن از پشت پاها چون شكم پاها بر جاهاى كثيف وارد مىشود غالبا و آن سزاوارتر است به پاك كردن از پشت پائى كه نادر است ورود آن بر نجاست و كثافت .
و ظاهرا حضرت اين گفتگو را با عامه مىفرمايند از روى مماشات با ايشان چنان كه حق سبحانه و تعالى فرموده است كه : بگو يا محمد كه اگر خدا را فرزندى مىبود هر آينه من پيشتر از همه كس او را عبادت مىكردم . و ليكن فرزند داشتن الهى محال است پس عبادت من او را نيز محال است و غالبا معنى لو لا اينست . و اين حديث را در غير اين كتاب نديده‌ام محتمل است كه سنيان اين را نقل كرده باشند در كتب خود از آن حضرت و صدوق از جهة رد بر ايشان نقل كرده باشد .
( و من كان به فى المواضع الَّتى يجب عليها الوضوء قرحة ، او جراحة ، او دماميل و لم يؤذه حلَّها فليحلَّها و ليغسلها و ان أضرّ به حلَّها فليمسح يده على الجبائر و القروح و لا يحلَّها و لا يعبث بجراحته ) و كسى كه در مواضع وضوى او زخمى يا جراحتى يا دملى چند باشد و از گشودن و شستن آن ضررى به او نرسد پس مىبايد كه آن را بگشايد و بشويد بواسطه

429