حضرت صلوات الله عليه فرمودند كه اگر از خواب برخاسته باشى و خواهى كه وضو سازى يك مرتبه دستت را بشوى پيش از آن كه داخل ظرف كنى . مضمون اين خبر نيز در حديث حسن كالصحيح وارد شده است مثل حديث سابق ، و هيچ يك از اين دو عبارت در احاديثى كه بما رسيده است نيست ، و ظاهرا نقل بالمعنى كرده باشد چنان كه بسيار مىكند . و محتمل است كه به صدوق رسيده باشد حديثى به اين عبارت و ليكن بعيد است .
( و من كان وضوؤه من النّوم و نسى فادخل يده الماء قبل ان يغسلها فعليه ان يصبّ ذلك الماء و لا يستعملها [1] ) و كسى كه وضوى او عقيب خواب باشد و فراموش كند و دست را در آب كند پيش از آن كه دست را بشويد پس بر او لازمست كه آن آب را بريزد و استعمال نكند .
و حديثى موثقى منقولست از عبد الكريم ابن عتبه كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه هر گاه شخصى بول كرده باشد و دستش نجس نشده باشد آيا داخل ظرف مىتواند كرد پيش از آن كه دستش را بشويد ؟ حضرت فرمودند كه تا دست را نشويد داخل ظرف نكند . باز عرض كردم كه هر گاه از خواب برخاسته باشد و بول نكرده باشد آيا دست را داخل ظرف مىتواند كرد تا نشويد ؟ حضرت فرمودند كه نه ، زيرا كه نمىداند كه شب دستش در كجا بوده است پس بايد كه بشويد دست را .
و ظاهرا مراد اين است كه چون عرب اكثر اوقات زير جامه در پا نداشتند و بسيار بود كه جنب بخواب مىرفتند و بحسب عادت دست بذكر نجس مىرسانيدند پس چون احتمال نجاست دارد بايد كه دست را بشويند . و ظاهرا اين خبر بعنوان تقيه وارد شده باشد بر تقدير صحت چون سنيان اين حديث را از

[1] و لا يستعمله . خ .

427