شستند و خواندند بعد از آن يا بعد از آب ريختن بر رو و اول اظهر است اين دعا را خواندند كه ترجمه اش اينست كه خداوندا سفيد كن روى مرا در آن روزى كه روهاى كفار و فجار سياه خواهد شد ، و سياه مكن روى مرا در آن روزى كه صلحا و اتقياء مؤمنين رو سفيد خواهند بود .
و اين اشاره است بقول الهى جل شانه * ( يَوْمَ تَبْيَضُّ وُجُوه وَتَسْوَدُّ وُجُوه ) * [1] .
و بعد از اين در ضمن اخبار متواتره مذكور خواهد شد كه سفيدى و نور مؤمنان بحسب اعمال ايشان خواهد بود بعضى مانند آفتاب ، و بعضى مانند سها و همچنين سياهى . و بعضى گفته‌اند كه سفيدى رو كنايه است از خوشحالى ايشان چنان كه حق سبحانه و تعالى فرموده است * ( وُجُوه يَوْمَئِذٍ ناضِرَةٌ ) * [2] و منافاتى نيست كه هر دو باشد .
و آن كه طلبيده است سفيدى رو را در روزى كه روها سياه خواهد بود اشعارى دارد به آن كه من بحسب عمل از آن جماعتم مىخواهم كه در زمره ايشان نباشم و در اين صورت لذت بيشتر است و بر عكس اگر و العياذ با لله جمعى را رو سفيد كنى و من رو سياه باشم از اين بدتر عذابى نيست خداوندا مرا بفضل خود داخل رو سفيدان كن ، و چون رو را مىشويد بايد كه به سبب اين دعا متذكر اهوال روز قيامت باشد و ملاحظه اين معنى بنمايد كه هر گاه بحسب طبيعت قضاى حاجتى كرده باشد او را رو سياهى حاصل شده است كه جبر آن به وضو مىبايد كرد و تا خود را پاك نكند آبروى مناجات با خداوند خود ندارد ، پس ملاحظه كند كه روحى كه سالها مقرب بارگاه احديت بوده و گرفتار تعلقات جسمانى شده به همين اكتفا نكرده روى او را كه آئينه جهان نما

[1] آيه 102 - سورة آل عمران .
[2] آيه 22 - سورة القيمة .

402