و اشاره‌اى است به آن كه حق سبحانه و تعالى بينى را از جهة اين داده است كه بوهاى خوش بهشت را بشنويم مبادا از بنده كارى صادر شود كه از آن محروم شود ، و بگردان مرا از آن جماعتى كه بوى بهشت را در بهشت شنوند يا در اين دنيا شنوند به آن كه يقين به مرتبهء رسد كه آن را شنوند ، يا از عبادات و طاعات بوى بهشت مىآيد هميشه مشغول آنها باشم تا بوهاى بهشت را و نسيمهاى خوش آن را و هر چه خوشبو باشد در آنجا هميشه استنشاق آنها كنم ، يا مراد بهشت قرب و وصال است .
چنان كه حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله فرمودند كه انّ لربّكم فى ايّام دهركم نفحات الا فتعرّضوا لها ) * به درستى كه پروردگار شما را در ايام زمانهاى شما نسيمها هست خود را در معرض آن نسيمها درآوريد و آن به رياضات و مجاهدات و كثرت ذكر و فكر حاصل مىشود ، بلكه بهشت صورى سايه بهشت معنويست .
چنان كه هميشه خطاب روح افزا از جناب اقدس الهى به قابلان آن مىرسد كه :
* ( يا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ) * اى نفسى كه بذكر ماست قرار تو راجع شود از غير خدا بسوى پروردگار خودت كه هميشه تربيت تو مىكند پس داخل شود در زمرهء دوستان من و داخل شو در جنت قرب و وصال من ، بلكه آدمى را از جهة اين مرتبه آفريده‌اند و ملك و ملك را تابع او كرده‌اند و مسجود ملائكش گردانيده‌اند و بار امانت محبت و معرفت را بر دوش او گذاشته‌اند و لذاتى كه اين جمع را مىباشد وصف نمىتوان كرد ، اميد كه حق سبحانه و تعالى همه را به اين رتبه عظمى فايز گرداند بجاه محمد و آله الطاهرين .
( قال ثمّ غسل وجهه فقال اللَّهمّ بيّض وجهى يوم تسودّ فيه الوجوه و لا تسودّ وجهى ثمّ تبيضّ فيه الوجوه ) پس روى مبارك خود را

401