مىكردند و به درگاه من بلند مىكردند ، و زبانهاى ايشان را نسوزاند كه تلاوت قرآن بسيار مىكردند ، پس خازن جهنم به ايشان گويد كه اى اشقيا چه كار بد مىكرديد ايشان گويند كه ما اين اعمال را از براى غير خدا مىكرديم پس گويد كه حالا برويد و ثواب خود را از ايشان بگيريد .
و بسند صحيح از حضرت سيد الساجدين صلوات الله عليه روايت كرده است كه بزرگى نيست قرشى و عربى را مگر به تواضع ، و بهترى نيست مگر به سبب تقوى ، و عملى نيست مگر با نيت ، و عبادتى نيست مگر با علم به درستى كه دشمنترين مردمان نزد حق تعالى كسى است كه گويد من تابع ائمه معصومينم و متابعت نكند كردهاى ايشان را .
و كلينى در دو حديث صحيح از عمر بن زيد روايت كرده است كه در خدمت حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه بودم كه حضرت اين آيه را خواندند كه * ( بَلِ الإِنْسانُ عَلى نَفْسِه بَصِيرَةٌ وَلَوْ أَلْقى مَعاذِيرَه ) * [1] بلكه آدمى بر حال خود بيناست هر چند عذرها آورد . حضرت فرمودند كه آدمى چه عذر مىتواند گفت چيزى را كه حق سبحانه و تعالى مىداند كه نه چنان است مثلا مىگويد كه من فلان را از براى رضاى خدا كردم و خدا مىداند كه دروغ مىگويد پس حضرت فرمودند كه حضرت رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند كه هر چه نيت تو آنست حق سبحانه و تعالى آن را به تو مىدهد اگر خير است خير مىدهد ، و اگر شر است جزاى آن عقوبت الهى است . و از اين باب اخبار فوق حد و حصر است .
و آن كه در مثل نماز و وضو حضرات ائمه هدى صلوات الله عليهم نيت را نگفته‌اند صريحا ، و در زيارت مؤمن و امثال آن احاديث بسيار متواتر در نيت

[1] آيهء 13 و 14 - سورة القيامة .

371