ذكره و يعيد الوضوء و الصّلاة ) و كسى كه نماز كند و بعد از نماز به خاطرش رسد كه استنجا بول نكرده بود پس بر اوست كه استنجا بكند و وضو و نماز را اعاده كند و بر اين مضمون حديث صحيح و موثق و قوى وارد شده است كه اعاده وضو بكند با استنجا و اعاده صلاة .
و احاديث صحيحه و حسنه و موثقه نيز وارد شده است كه اعاده استنجا و نماز بكند و اعاده وضو نكند پس ناچار است از آن كه اعاده وضو را حمل بر استحباب كنيم و در اعاده نماز نيز احاديث بسيار از طرفين وارد شده است و مشهور وجوب اعاده صلاة است .
و حديث صحيحى وارد شده است كه در وقت اعاده مىكند و در خارج وقت اعاده نمىكند ، و طريق جميع به اين عنوان بد نيست اما اگر به اين نحو جمع كنيم كه اعاده در وقت و خارج هر دو بر سبيل استحباب است اظهر است ، اگر چه احوط آن است كه در هر دو صورت اعاده كند .
و مظنون آنست كه فرق نيست ميان نجاست حدثين و غير آن ، و مشهور اين است كه فرقست كه در استنجا قايلند كه نماز را اعاده مىكند در وقت و خارج وقت ، و در ساير نجاسات در وقت اعاده مىكند و در خارج وقت اعاده نمىكند و ظاهرا فرقى نباشد و الله تعالى يعلم .
< صفحة فارغة > [ كسى كه فراموش كند استنجاى غايط را تا نماز كند ] < / صفحة فارغة > ( و من نسى ان يستنجى من الغائط حتّى صلَّى لم يعد الصّلاة ) و كسى كه فراموش كند استنجاى غايط را تا نماز كند اعاده نماز نمىكند و بر اين مضمون موثقه عمار وارد شده است و موثقه سماعه وارد شده است كه اعاده مىكند و صحيحه على بن جعفر وارد شده است كه اگر در اثناى نماز باشد اعاده كند ، و اگر از نماز فارغ شده باشد اعاده نكند .
و ظاهرا عبارت صدوق اشعارى به اين تفصيل دارد كه گفته است كه حتى صلى يعنى از نماز فارغ شده باشد ، و عمل به اين حديث اظهر است ، و اگر چه

331