إسم الكتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 715)

ريختنهاى حضرات را از اين باب اخذ كرده‌اند .
و ليكن اين استدلال ضعيف است زيرا كه اكثر امور شرع تعبديست و عقول را در آن مدخلى نيست نمىبينى كه اگر چيزى نجس باشد و آبى كم از كر باشد اگر يك كف آب از آنجا بردارند و بر آن نجس ريزند پاك مىشود ، و اگر آن نجس را در آن آب اندازند كل آب نجس مىشود و با آن كه آن آب هزار مثل آن كف باشد .
بلى چون در حديث زراره سه مرتبه واقع شده است احوط و اولى آنست كه سه مرتبه آب بريزند هر چند علما عمل به آن حديث نكرده‌اند بعنوان وجوب بلكه حمل بر استحباب كرده‌اند و ما نيز جزم بوجوب آن نداريم اما مىگوييم كه اگر كسى عمل به تعدد كند بارى به آن حديث عمل كردن بهتر است از اين استدلالات ضعيفه و الله تعالى يعلم .
( ثمّ يستنجى من الغائط و يغسل حتّى ينقى ما ثمّ ) پس خود را مىشويد از غايط و آن قدر مىشويد كه تا پاك شود نجاستى كه در ظاهر دبر است .
روايت كرده‌اند شيخان به سندى حسن كالصحيح از حضرت ابو الحسن على بن موسى الرضا صلوات الله عليه كه از آن حضرت سؤال كردند كه آيا استنجا را حدى هست كه چند مرتبه بايد شست ؟ حضرت فرمودند كه نه آن قدر مىبايد شست كه مخرج پاك شود . راوى گفت كه پاك مىشود اما بويى مىماند حضرت فرمودند كه نظر به بو نمىبايد كرد يعنى بو ضرر ندارد .
و همچنين اگر بويى در دست بماند ضرر ندارد مگر آن كه آبى كه بر آن موضع بماند ، يا بر دست بماند متغير باشد به نجاست كه در اين صورت نجس است و موضع نيز به تبعيت آن نجس خواهد بود . و ليكن اين فرض نادر است و از لفظ ثمّ ظاهر مىشود كه مذهب صدوق آن است كه اول استنجا بول مىكند ، ديگر استنجاى غايط .

329