اعتقادى به آن سخن نداشته باشند و اگر اعتقادى نمىداشتند حكم به حرمت شير نمىگردند و ظاهرا اين غلط از نساخ باشد نه از صدوق و مؤيد حديث عمار است حديث صحيحى ديگر كه حضرت فرمودند كه چيزى كه وزغه در آنجا افتد از آن منتفع نمىتوان شد .
< صفحة فارغة > [ اگر گوسفندى يا چيزى كه در جثه مثل گوسفند باشد در چاه بميرد ] < / صفحة فارغة > ( وان وقعت شاة و ما اشبهها فى بئر ينزح منها تسعة إلى عشر دلاء ) و اگر گوسفندى يا چيزى كه در جثه مثل گوسفند باشد در چاه بميرد نه دلو مىكشند تا ده دلو و اين روايت موثق اسحاق ابن عمار است از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه اما روايت تسع او عشر است و تغيير او به الى در سه جا واقع شد و ظاهرا از نساخ باشد و اگر در آن چه گذشت توجيهى مىتوانست كرد اما در اينجا توجيه نمىتوان كرد و ممكن است كه مراد صدوق در هر سه جا اشاره به اين باشد كه نهايت آن چه در اينجا در كار است دهست در اينجا و پنجاه است و چهل است در سابق و الله تعالى يعلم .
< صفحة فارغة > [ حكم وقوع سرگين در چاه ] < / صفحة فارغة > ( وقال الصّادق صلوات الله عليه كانت فى المدينة بئر فى وسط مزبلة فكانت الرّيح تهبّ فتلقى فيها القذر و كان النّبيّ صلَّى الله عليه و آله يتوضّأ منها ) فرمودند كه در مدينه چاهى بود در ميان مزبله و آن محل انداختن سرگين حيوانات است پس بسيار بود كه باد مىآمد و از اين كثافتها در چاه مىريخت و حضرت ( ص ) از آنجا وضو مىساختند و اين حديث دلالت ظاهرى دارد بر طهارت چاه و صريح نيست زيرا كه سرگين مطلقا نجس نيست مگر سرگين حيوانى كه گوشت او را نخورند و شايد كه چنين سرگينى در آنجا نبوده باشد بلكه ظاهر آنست كه سرگين را در ماكول اللحم اطلاق مىكنند مع هذا منقول است كه حضرت فرمود آنجا را پر كردند .
( وسأل محمّد بن مسلم ابا جعفر صلوات الله عليه عن البئر يقع فيها الميتة فقال ان كان لها ريح نزح منها عشرون دلوا ) محمد بن مسلم

283