است چون در سند سهل بن زياد است و ليكن اين سهل است چون شيخ نقل كرده است كه اين حديث در اصول مكرر شده است ، و بسيار روايت كرده‌اند ، و ليكن همه به يونس مىرسانند . و بعد از اين صدوق ذكر خواهد كرد آب مضاف را كه به آن وضو نمىتوان ساخت ، و در آنجا روايات مذكور خواهد شد إن شاء الله .
و الماء الَّذى تسخّنه الشّمس لا يتوضّأ به و لا يغتسل به من الجنابة و لا يعجن به لأنّه يورث البرص ) * يعنى آبى را كه آفتاب گرم كرده باشد وضو به آن نمىتوان ساخت ، و غسل جنابت از آن آب نمىتوان كرد ، و خمير از آن نمىتوان كرد زيرا كه سبب پيسى مىشود . و كلينى رضى الله عنه از رسول خدا صلَّى الله عليه و آله روايت كرده است به اسناد قوى كه حضرت فرمود : كه آبى را كه آفتاب گرم كرده باشد وضو به آن مسازيد ، و غسل از آن مكنيد ، و خمير به آن مكنيد كه مورث برص است .
و شيخ طوسى بطريق قوى از حضرت امام موسى كاظم صلوات الله عليه روايت كرده است كه حضرت سيد المرسلين صلَّى الله عليه و آله داخل شد بر عايشه و او آفتابه خود را در آفتاب گذاشته بود ، حضرت فرمود چرا گذاشتهء گفت مىخواهم كه سر و بدن خود را بشويم . حضرت فرمود : كه ديگر چنين مكن كه مورث برص است . و اين دو خبر را حمل بر كراهت نموده‌اند از جهت خبرى كه از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه وارد شده است كه باكى نيست وضو ساختن از آبى كه در آفتاب گذاشته باشند ، اگر چه ممكن است كه حمل كنند بر آن كه هنوز گرم نشده باشد . و اكثر علما ذكر كرده‌اند كه مخصوص ظرف است و از آب نهر و چشمه و امثال آن ضرر ندارد هر چند بسيار گرم شده باشد ، و نقل اجماع نيز كرده‌اند بر اين معنى ، و ظاهر اخبار اعم است از هر ظرفى و بعضى گفته‌اند كه كراهت در ظرف مس و امثال آنست ، و در بلاد حارّه است نه مطلقا ، چون واقعهء عايشه چنين بود ، و ليكن خبر اول عام است .

210