إسم الكتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 715)

زيادتى محمولست بر استحباب و الله تعالى يعلم .
< صفحة فارغة > [ طهارت با آب گلاب ] < / صفحة فارغة > ( ولا باس بالوضوء و الغسل من الجنابة و الاستياك بماء الورد ) يعنى باكى نيست وضو ساختن ، و غسل جنابت كردن ، و مسواك كردن به گلاب .
و در بعضى نسخ لفظ منه است بعد از بالوضوء ، و بنا بر اين نسخه معنى اين مىشود كه باكى نيست وضو و غسل كردن از آب قلتين ، و همچنين باكى نيست مسواك كردن به گلاب به آن كه مسواك را در گلاب اندازند ، و مسواك كنند تا دهان خوشبو شود . و ظاهرا نساخ زياده كرده باشند تا مذهب صدوق موافق مذهب مشهور شود ، و ليكن صدوق در كتابهاى ديگر ذكر كرده است قول خود را ، از آن جمله در ذكر مذهب اماميه اين عبارت را ذكر كرده است .
و محمد بن يعقوب كلينى اين روايت را از يونس نقل نموده است كه به حضرت ابى الحسن على بن موسى الرضا صلوات الله عليه عرض نمودم كه بماء ورد غسل مىتوان كرد ، و به آن وضو مىتوان ساخت از جهت نماز . حضرت فرمودند : كه باكى نيست . و شيخ طوسى نقل كرده است كه اجماع شيعه است كه به آب گلاب ، و غير آن از آبهاى مضاف وضو و غسل نمىتوان كرد ، پس اين خبر را طرح مىبايد كرد ، و حمل بر تقيه مىبايد كرد خصوصا اخبار حضرت امام رضا صلوات الله عليه را ، چون وقتى كه تشريف به خراسان آوردند اكثر اوقات جمعى كثير از سنيان در مجلس آن حضرت مىبودند ، لهذا تقيه در اخبار آن حضرت بيشتر است از سائر ائمه صلوات الله عليهم اجمعين .
و محتملست كه مراد از آب گل آبى باشد كه گل در آنجا انداخته باشند يا گلاب در آنجا كرده باشند كه خوشبو شده باشد و ليكن گلاب نشده باشد مجملا در حال اختيار عمل به اين حديث مشكلست . و از صدوق نقل نموده‌اند كه او قايلست در حال اضطرار ، و احوط آنست كه اگر آب نباشد وضو و غسل به گلاب بكند ، و تيمّم با آن ضم كند . و اكثر علما گفته‌اند كه حديث ضعيف

209