بدان كه صدوق رحمه الله در خاطر داشته كه در هر مطلبى آياتى كه نازل شده است ذكر كند ، و بعد از آن اخبار را نقل كند ، بعد از اين از اين معنى برگشته است كه مشكلست استدلال به آيات نمودن تا از ائمه هدى صلوات الله عليهم منقول نشده باشد ، مبادا افترائى بسته شود بر حق سبحانه و تعالى ، و ليكن فرقى نيست ميان آيه و حديث بلى اگر دلالت آيه ظاهر نباشد نقل نبايد كرد ، مع هذا احاديث بسيار از حضرت سيد المرسلين و ائمه طاهرين منقولست كه هر گاه خبرى به شما رسد از ما ، آن خبر را بر قرآن مجيد عرض كنيد اگر موافق قرآن باشد به آن عمل كنيد و اگر مخالف قرآن باشد طرح كنيد . و محتملست كه مراد از اين اخبار اخبار غير معلوم باشد و نزد متقدمين چون اخبار معلوم داشتند احتياج اين معنى نداشتند ، و اليوم البته خوبست استدلال به قرآن مجيد بلكه واجبست مهما أمكن ، و إن شاء الله اين حقير ذكر خواهد كرد در هر بابى آن چه از آيات وارد شده است .
( وماء البحر طهور ، و ماء البئر طهور ) يعنى ظاهر شد از آيات كه مطلق آب مطهر است پس آب نيز مطهر بوده باشد ، و آب چاه نيز مطهر بوده باشد اما آب دريا پس كسى از مسلمانان خلاف در مطهريت آن نكرده است مگر سعيد بن مسيب ، و عبد الله بن عمرو عاص از سنيان كه ايشان گفته‌اند كه اگر غير از آب دريا باشد از آب دريا طهارت واقع نسازند ، و اجماع سنى و شيعه بر خلاف اين هر دو واقع است و احاديث از رسول خدا صلوات الله عليه و آله وارد شده است بر آن كه آب دريا طهور است يعنى مطهر .
و كلينى رحمه الله يك حديث صحيح نقل كرده است و يك حديث كالصحيح از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه آب دريا طهور است . و از اين حديثها علما استدلال كرده‌اند بر آن كه آب نمك مطهر است ، و به نمك آب مضاف نمىشود چون آب دريا آب نمك است ، و خالى از اشكالى

200