تَسْلِيماً ) * [1] نازل شد يعنى به درستى كه حق سبحانه و تعالى ، و فرشتگان او صلوات مىفرستند بر پيغمبر ، اى جماعتى كه ايمان آورده‌ايد صلوات بر آن حضرت فرستيد ، و گردن نهيد حكم او را گردن نهادنى نيكو ، اصحاب گفتند يا رسول الله سلام بر ترا دانستيم كه چگونه بكنيم ، صلوات را چگونه بفرستيم ، حضرت فرمود كه كه بگوئيد كه اللَّهمّ صلّ على محمّد و على آل محمّد .
و در بعضى از روايات بخارى و آل محمد است به جاى على .
كما صلَّيت على ابراهيم و آل ابراهيم يا و على آل ابراهيم مجملا شايد كه زياده از پنجاه سند باشد كه در همه آل هست . و جمعى گفته‌اند كه حق سبحانه و تعالى نبى را فرمود و حضرت آل را داخل كرد تا ظاهر شود كه مراد الهى نبى و آل است ، و چون همه كنفس واحده بودند اكتفا به نبى كرد ، و حضرت رسول الله صلَّى الله عليه و آله اشعار فرمودند كه صلوات من بى صلوات بر آل من صحيح نيست .
و در احاديث صحيحه از طرق اهل بيت سلام الله عليهم وارد شده است كه حضرت سيّد المرسلين صلَّى الله عليه و آله فرمودند : كه هر كه صلوات بر من مىفرستد و بر آل من نفرستد بوى بهشت به او نمىرسد با آن كه بوى بهشت از پانصد ساله راه مىآيد .
و صاحب كشاف و غير او ذكر كرده‌اند كه آيه و حديث دلالت بر جواز صلوات مىكند بر همه كس ، و ليكن چون شعار رفضه شده است كه بر ائمه خود صلوات مىفرستند بنا بر اين ما و علماى ما منع كرده‌ايم . الحمد للَّه كه على رغم رفضه دين اسلام و ايمان را از دست دادند و كافر شدند ، و در كفر همه سنيان همين معنى بس است كه حق سبحانه و تعالى مودت اهل البيت را مزد رسالت

[1] آيه 56 - سورة الاحزاب .

177