نبوده باشد ، بنا بر اين است كه سادات مكَّه معظمه و مدينه مشرفه را شرفا مىگويند باصطلاح اول ، و دين صفت مشبّهه است يعنى دين دار و صالح ، و نعمه لقب اوست ، ظاهرا اصلش نعمة الله بوده است بواسطه تخفيف جلاله را انداخته‌اند ، و تا به وقفها شده است ، و ابو عبد الله كنيت او است ، و كنيت لفظى است كه در اول اواب ، يا امّ ، يا ابن ، يا بنت بوده باشد مثل ابو عبد الله و ابن عبد الله در مرد ، يا امّ عبد الله و بنت عبد الله در زن .
و كنيت نهادن مرد را به ابو فلان و زن را بأمّ فلان مستحب است در روز هفتم ولادت تفألا بالخير كه فال خوبى است ، و معنيش آنست كه إن شاء الله بزرگ خواهد شد و فرزندى بهم خواهد رسانيد كه عبد الله نام خواهد داشت اگر ابو عبد الله باشد ، يا على اگر ابو على كنيت كنند ، و همچنين در دختر ام سلمه نام مىگذارند به فال خير كه خدا او را پسرى خواهد داد سلمه نام خواهد داشت ، و ابن و بنت از روى فال نيست بلكه باسم پدر يا مادر مىخوانند مثل محمد فرزند حضرت امير المؤمنين كه او را ابن الحنفيه مىنامند به واسطهء آن كه ظاهر شود كه از حضرت فاطمه صلوات الله عليها نبوده است بلكه مادرش از اسيران لشكر مسيلمه كذاب بود حضرت او را آزاد فرمود ، و زن كرد بعد از اسلام او ، و از او محمد به همرسيد و او بسيار بزرگ است .
و متعارف علماى ما به مقتضاى اخبار بسيار چنان بوده است كه هر وقت كه اسم رسول خدا مذكور مىشده است صلَّى الله عليه و آله مىگفتند ، و چون اسم ائمه هدى صلوات الله عليهم مذكور مىشده است صلوات مىفرستاده‌اند و مىنوشته‌اند ، و سنيان آل را به واسطهء عداوت ايشان مىاندازند ، و چون اظهار عداوت اهل بيت نزد ايشان نيز كفر است مىگويند كه على رغم شيعه مىاندازيم با آن كه در جميع صحاح سته احاديث بسيار نقل كرده‌اند كه چون آيه * ( إِنَّ الله وَمَلائِكَتَه يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْه وَسَلِّمُوا

176