كه بنده در به اعمال خود مستقل است معنى اول را اختيار كرده‌اند و اشاعره چون افعال را از حق سبحانه و تعالى مىدانند معنى ثانى را اختيار نمودند و چون شيعه را اعتقاد آنست كه هر دو مذهب باطل است بلكه فعل از بنده است و بىتوفيق الهى از بنده صادر نمىشود معنى ثانى بمذهب ايشان انسب است .
و ديگر خلافست كه مراد از اسم الله لفظ الله ، يا مطلق اسماء الهى است يا معنى كه ذات الهى باشد اكثر اخبار دلالت بر آن دارد كه بنده استعانت بذات الهى مىجويد در بسمله و بعضى دلالت بر لفظ دارد با آن كه الفاظ اسماء نيز تأثيرات دارند بلكه حروف اسماء نيز مؤثّرند چنان كه گذشت كه باء : بها و حسن الهى است ، و سين : سنا و رفعت الهى است ، و اخبار ديگر وارد شده است كه هر يك از حروف تهجّى معنى دارد .
و از آن جمله در حديث كالصحيح از حضرت امير المؤمنين صلوات الله عليه وارد شده است كه شخصى از حضرت سيد المرسلين صلَّى الله عليه و آله سؤال كرد از تفسير ابجد ، پس حضرت فرمود : كه ياد گيريد تفسير ابجد را كه در آن معانى عجيبه هست واى بر عالمى كه تفسير آن را نداند ، پس گفتند كه يا رسول الله چه معنى دارد پس حضرت فرمودند كه الف : آلاء و نعماء الهى است و حرفى از اسماء الهى است و باء : بهجت و كمالات الهى است ، و جيم : جنت الهى است و جمال و جلال الهى است و جمال صفات ثبوتيه و جلال : صفات سلبيه است كه گذشت ، و دال : دين الهى است ، و اما هوّز پس هاء : هاى هاويه جهنم است كه درك الاسفل است و جاى منافقانست پس واى بر كسى كه در هاويه افتد .
و اما واو : پس ويل است اهل جهنم را يعنى واى بر ايشان ، يا چاهى است عميق كه قعرش هزار ساله را هست . و اما زاء : پس آن زاويه و گوشه ايست در جهنّم پناه به خدا از شر آن زاويه ، و اما حاء حطى : پس آن حطوط و افتادن

131