باسم الله نكنند آن امر عاقبت ندارد و به اتمام نمىرسد .
و از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه منقول است كه ترك مكن بسم الله الرّحمن الرّحيم را و اگر چه بعد از آن شعرى باشد يعنى در نوشتن يا اعمّ از نوشتن و خواندن يا در همه كارها حتى در خواندن شعر كه مذموم است .
و از آن حضرت منقولست كه اين آيه اعظم آيات قرآنست .
و از حضرت سيّد المرسلين صلَّى الله عليه و آله منقول است كه چون بنده بگويد « بسم الله الرّحمن الرّحيم » در اول كارش خداوند عالميان مىفرمايد كه بنده من ابتدا به نام من كرد بر من لازم است كه تمام كنم كارهاى او را و مبارك گردانم جميع احوال او را .
و از حضرت امام ابى الحسن على بن موسى الرضا صلوات الله عليهما روايت است كه « بسم الله الرّحمن الرّحيم » اقربست باسم اعظم الهى از سياهى چشم به سفيدى آن و آن كه صريح نفرمودند كه اسم اعظم هست يا نيست حق سبحانه و تعالى را حكمتى است كه همه كس نداند مگر مقربان او مبادا جمعى به اندك آزردگى كه از شخصى به همرسانند باسم اعظم آن شخص را هلاك كنند ، و گاه باشد كه ندانستن سبب اين باشد كه از همه اسماء منتفع گردند چنان كه شب قدر و ساعت استجابت دعا و اولياء الله مخفيند و الله تعالى يعلم .
و از حضرت سيّد المرسلين صلَّى الله عليه و آله منقولست كه چون معلم به كودك مىگويد بگو « بسم الله الرّحمن الرّحيم » خداوند عالميان براتى مىنويسد از جهة كودك ، و براتى مىنويسد از جهة پدر و مادر او و براتى از جهة معلم او كه همه را از آتش دوزخ آزاد نمودم .
و در احاديث صحيحه از حضرات سيّد المرسلين و ائمه طاهرين سلام الله عليهم وارد شده كه فرمودند در تفسير « بسم الله الرّحمن الرّحيم » كه باء :

128