ماتَ شَهيداً » .
هر كس عاشق باشد و عشق خود را بپوشاند و عفّت بورزد ، به حيثيّتى كه در آن عشق ، نامشروعى از آن سر نزند ، پس در آن عشق بميرد ، شهيد مرده باشد يعنى درجهء شهدا دارد .
اگر كسى گويد كه : عشق نسبت به جناب الهى دادن بدعت است .
جواب آنكه : در احاديث قدسيّه وارد شده نسبت به آن جناب ، چنانچه در جامع الاسرار سيد حيدر آملى كه از علماى متبحّر معتبر اماميّه است و در كشكول شيخ بهاء الحق و الملة و الدين بيان نموده‌اند و همچنين شيخ ابن [ ابى ] جمهور در تصنيف خود نقل كرده كه جناب احديت فرموده‌اند :
« يا عِبادي مَنْ عَشَقَني عَشَقْتُه وَمَنْ عَشَقْتُه أدْخَلْتُه الجَنَّة » .
و باز فرموده : « مَنْ أحَبَّني عَرَفَني وَمَنْ عَرَفَني عَشَقَني وَمَنْ عَشَقَني فَقَتَلْتُه وَمَنْ قَتَلْتُه فَعَلَيَّ دِيَتُه وَأنَا دِيَتُه » .
يعنى كسى كه مرا دوست مىدارد ، معرفت مرا دارد و هر كس معرفت مرا دارد ، عاشق من است و هر كس عاشق من است ، او را به درد عشق خود مقتول مىسازم و هر كس كه من او را مقتول ساختم ، بر من است خونبهاى او و من خود خونبهاى اويم .
و اين خود بديهى است كه عشق ، تابع حُسْن است . آنجا كه حسن بر كمال است چون عشق نباشد ؟ و چگونه شهيد عاشق نشود ؟ و هر كس چنين باشد ، البته خدا او را اجر خواهد داد و آمرزيده خواهد شد .
ديگر ، روايت از معصوم در كتب مصنّفهء فضلا واقع شده و مولانا محسن در تصانيف خود آورده و شيخ در كشكول به عنوان حديث ذكر كرده :
العِشْقُ جُنُون الهيّ فصَحا مَعلومه عَنْ غَمامِ كَثْرَةِ الصّفاتِ وَصَفا

462