فحوى و اقتضا و غير ذلك چنانچه علما بر اين معنا اتّفاق دارند و بعضى مخصوص به دانستن معصوم است .
ديگر آنچه تأييد است براى مباح بودن خواندن شعر ، قول شيخ زين الملة و الدين شهيد ثانى است كه در شرح لمعه مىگويد كه مصنّف در ذكرى مىگويد :
و بُعدى ندارد كه خواندن شعر نزد او مباح باشد ، چنانچه از او نقل كرده‌اند : هرگاه آن شعر نفعى داشته باشد ، مثل بيتى كه مشتمل بر حكمتى و موعظتى و [ مصلحتى ] باشد يا شاهدى براى لغتى باشد يا شاهدى براى لفظ حديثى و آيهء قرآنى باشد و امثال اينها ، زيرا كه نزد علما معلوم است كه در حضور سرور كاينات صلى الله عليه و آله و سلم بيت شعر ، بلكه بيتهاى بسيار مىخواندند در مسجد رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم و حضرت مىشنيدند و انكار نمىفرمودند .
و مىگويد كه : بعضى اصحاب الحاق كرده‌اند به اشعارى كه مشتمل بر حكمت و به جهت شاهد حديث و آيه باشد ، شعرى كه موعظه باشد ، يا مدح حضرت سيد المرسلين يا مدح ائمّهء معصومين صلوات الله و سلامه عليه و عليهم اجمعين ، يا مرثيهء حضرت امام حسين سيد الشهدا عليه التحية و الثناء باشد كه منافاتى با غرض بناى مسجد نداشته باشد در مسجد مىتوان خواند . [1] چه ، بناى مسجد از براى ياد خداست و قرب به جناب احديّت كه : * ( « أَقِمِ الصَّلاةَ لِذِكْرِي » ) * [2] مسجد براى نماز است و نماز براى ياد خداست و

[1] شرح لمعه ، ج 1 ، ص 221 .
[2] طه ( 20 ) : 14 .

455