بيست و چهارم : « عَنْ عَلي بنِ جَعْفر عن أخيه موسى عليه السلام قال : سألْتُه عَنِ الغِناءِ في الفِطْر و الأضحى و الفَرَح ، قال : لا بأسَ ما لَمْ يُعْصَ به » . [1] على بن جعفر مىگويد : سؤال كردم از حضرت امام موسى كاظم عليه السلام كه برادر اوست از غنا در عيد ماه مبارك رمضان [ فطر ] و در عيد قربان [ و ايام جشن و سرور ] فرمودند كه هرگاه مقارن معصيتى نباشد ، قصورى ندارد .
و مخفى نيست كه اين حديث با دو حديث سابق ، سهل تفاوتى دارد . مقصود از ذكر ، آنكه در كتب عديده و مواضع متعدّده ، مذكور است و هرگاه سند مختلف شد و متن حديث فى الجمله تغييرى داشته باشد ، به « احاديث متعدده » نزد محدّثين محسوب است .
بيست و پنجم : و روى عن النبيّ صلى الله عليه و آله و سلم قال : « لا يأذن لشيء من أهل الأرض إلَّا أصوات المُؤَذِّنين و الصوتِ الحَسَن بالقُرآن » . يعنى حضرت رسول صلى الله عليه و آله و سلم فرمودند كه نمىشنود حقْ تعالى چيزى از اهل زمين الَّا آواز مؤذّنين و آواز خوش خواندن قرآن ، چرا كه لم يأذنْ به معناى لم يَسْمَع است .
بيست و ششم : ابى بصير روايت كرده و گفته سؤال كردم از حضرت امام محمد باقر عليه السلام از اجرت كنيزان مغنّيه ، فرمودند كه اگر وقت غناى ايشان مردان داخل مىشوند در آنجا و از ايشان مىشنوند ، آن اجرت حرام است ، اما اگر مردان در آنجا نيستند ، چنانچه در عروسى ميان زنان بخوانند و نامحرمى آواز ايشان نشنود ، آن قصورى ندارد و اجرت آن حلال است . [2] بيست و هفتم :
« على بن جعفر قال سألته عن الغناء هل يصلح في الفطر و الأضحى و الفرح يكون قال : لا بأس ما لم يُؤمَر به » . [3] على بن جعفر گفته كه

[1] وسائل الشيعة ، ج 17 ، ص 122 ، باب 15 ، ح 5 .
[2] وسائل الشيعة ، ج 17 ، ص 121120 ، باب 15 .
[3] وسائل الشيعة ، ج 17 ، ص 122 ، باب 15 ، ح 5 .

395