چنانچه عُود كه يكى از سازهاست در آن حديث مذكور است و نادرى از فرقهء اول از لا علاجى روايت ابى بصير را با آنكه او « ليث مرادى » است در اين سند و يكى از اركان اربعه است ضعيف شمرده‌اند و اين از عجائب است !
نوزدهم : « روى أبو بصير قال : سألتُ أبا جعفر عليه السلام عَنْ كَسْبِ المُغَنِّيات ، فقال : الَّتي تدخُلُ عَلَيها الرِّجال حَرام و الَّتي تُدعى إلَى الأعراس لَيسَ بِه بَاْس » . [1] ابو بصير مىگويد : سؤال كردم از حضرت ابو جعفر اول كه امام محمد باقر عليه السلام است از كسب و اجرت زنانى كه غنا مىكنند ، حضرت فرمودند زنان مغنيه كه مردان بر ايشان داخل شوند ، يعنى در مجلس مردان و جايى كه مردان بيگانه آواز ايشان مىشنوند ، مىخوانند ، غنا در چنين مقامى حرام است و اجرتش نيز حرام خواهد بود و اگر جايى كه چنين نباشد ، مثل آنكه در ميان زنان بخوانند و آواز ايشان نامحرم نشنود ، مثل مقامى كه عروس به خانهء شوهر مىبرند و مردان بيگانه اصلًا در ميان ايشان نباشند و آواز ايشان نشنوند ، هيچ باكى نيست و اين احاديثى كه دلالت دارد بر جواز بودن غنا در قرآن ، اقتضاى اين مىكند كه ممنوع بودن غنا در لهو و باطل به سبب مقارن بودن لهو و باطلى است كه حرام است . بنا بر اين ، به دلالت فحوى مىرسد كه غنا در دعا و اذكار و مراثى جايز باشد و غنا در حُدا جايز است . و بعضى اجماع بر جواز غنا در حُدا نقل كرده‌اند . بنا بر اين ، خلاف شرذمهء قليله قدح در اجماع نمىكند .
ديگر آنكه اصل در اشيا حلّ است تا خلافش ظاهر شود ، چنانچه حديث مشهور « كُلُّ شَيءٍ مُطْلَق حَتّى يَرِدَ عَنْه النَّهْي » [2] و اين حديث كه واقع

[1] كافى ، ج 5 ، ص 119 ، ح 1 ؛ تهذيب ، ج 6 ، ص 358 ، ح 1024 ؛ استبصار ، ج 3 ، ص 62 ، ح 207 .
[2] عوالى اللآلي ، ج 3 ، 166 . در حديث « فيه نهى » آمده است .

389