الحسن » [1] است ، « و الحديث يفسِّرُ بعضُه بعضاً » . [2] و در حديث نيز وارد است كه : « كُونُوا زَيْن دينِكُمْ وَلا تَكُونُوا شَيْن دينكم » يعنى : زَيْن و زيبِ دين خود باشيد و در پى قبح دين مباشيد . و شك نيست كه قرآن را به آواز خوش خواندن ، زينت دين است و با آوازِ بد ، سبب اين مىشود كه يهود و نصارا متنفّر از اسلام شوند و رغبت به آن نكنند كه :
< شعر > گر تو قرآن بدين نمط خوانى ببرى رونق مسلمانى < / شعر > و سابقاً معلوم شد كه بسيارى از امور شرعيه ، مبنى بر عرفِ عام است . و در عرفِ عام ، خوش خواندنِ قرآن را زينت قرآن و زينت دين مىدانند و هرگاه قرآن را به حُزْن و آواز خوش بخوانند ، صوت مطرب خواهد بود و صوت مطرب ، غناست . چه انسان ، از شتر كمتر نيست چنان كه حديث گذشت كه : « رَجِّعْ صَوتكَ بِالقُرآن » .
هفدهم :
عبد الله بن جعفر الحِمْيَرى در كتاب قرب الإسناد به سندى كه الحاقش به صحيح بعيد نيست از علىّ بن جعفر از برادر بزرگوارش روايت مىكند كه « سألتُه عَنِ الغِناء [ هل يصلح ] في الفِطْرِ [ و الأضحى ] و الفَرَحِ قالَ : لا بَأس ما لَمْ يُعْصَ به » [3] گويد سؤال كردم از برادر خود موسى بن جعفر عليهما السلام سؤال كرد از غنا كه آيا در وقت نشاط و شادى و عيش جايز است ، مثل حالت فتح و فيروزى و جشنها كه مىباشد ؟ حضرت فرمودند غنا جايز است مادامى كه عصيانى با آن نباشد ، مثل مجلس فسق و خمر و سبب انبعاث شهوت بهيمى كه منافى روحانى است يا اسماع زن ، آواز خود به مرد اجنبى نباشد ، قصورى ندارد ، يا آنكه ، وقتى حرام است كه فحش و كذب با او باشد .

[1] بحار الأنوار ، ج 92 ، ص 190 .
[2] جملهء معروفى است .
[3] وسائل الشيعة ، ج 17 ، ص 122 ، باب 15 ، ح 5 .

384