تو بر بطلان غنا . [1] بر متتبّع مخفى نيست كه از روايت حسن بن هارون تا اينجا كه يازده حديث است ، بر صحت اين احاديث ، علما چندان اعتبارى نكرده‌اند ، به سبب تضعيف بعض ارباب رجال ، بعضى رُواة اين احاديث را ، چنان كه بر ضعف پنج حديث اول از اين احاديث سابقاً اشاره شد .
پانجدهم :
يونس از عبد الله بن سنان و او از امام جعفر صادق عليه السلام روايت مىكند كه از رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم كه فرمودند : « بخوانيد قرآن را به حسن صوت عرب و بپرهيزيد از خواندن به طريق اهل فسق و آوازهاى اهل فجور و جماعتى كه گناهان كبيره مىكنند ، به درستى و تحقيق كه جماعتى بعد از من بيايند و آواز قرآن خواندن در گلو بگردانند و در خيشوم بلرزانند ، مثل آواز گردانيدن اهل غنا و به طرز رهبانان و اهل نوحه و قوم نصارا ، قرآن از چنبرهاى گردن ايشان ، تجاوز نخواهد كرد » . [2] كنايه از اينكه ثواب او [ را ] به آسمان نخواهند برد و از ملأ اعلى فيضى بر چنين قرآن خواندن مترتّب نخواهد شد و در بعضى روايات كه چنين باشد كه : « لا يجوز حناجرهم » يعنى از حنجره ها و حلقوم ايشان ، آن قرآن تجاوز نمىكند . بلكه محض صوتى است كه در گلوى ايشان است ؛ و دلهاى آن جماعت فريفتهء دنيا و رعونت نفس خواهد بود و دل ايشان از حق برگشته است و دل جمعى خواهد بود كه صاحب عجب و كبر خواهند بود . و اين روايت به طريق عامّه نيز منقول است از حُذَيفة بن يمان ، با تغيّرى فى الجمله و در مجمع البيان نيز مذكور است . [3] و صاحب نهاية بعد از آنكه نقل اين روايت كرده تا

[1] كافى ، ج 6 ، ص 435 ، ح 25 .
[2] كافى ، ج 2 ، ص 450 ، ح 3 .
[3] مجمع البيان ، ج 1 ، ص 16 ، مقدّمه .

351