چهارم :
ثقة الإسلام محمد بن يعقوب ، بنا بر مشهورِ متأخّرين به سند صحيح از ابن ابى عمير نقل كرده و چرا گفتيم بنا بر مشهورِ متأخّرين ؟ به جهت آنكه متقدّمينِ ما رضوان الله عليهم تمام احاديث كتب اربعه را معتمد عليها مىدانند و تقسيم احاديث به صحيح و غير صحيح نمىكنند از مهران بن محمد از حسن بن هارون ، و نه توثيق اين دو كس واقع شده و نه تضعيف ؛ بلكه مهمل واگذاشته‌اند بنا بر اين ، ضعفى به اين حديث راه يافته . به هر حال ، راوى مىگويد كه شنيدم از حضرت امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمودند : مجلس غنا مجلسى است كه حق سبحانه و تعالى نظر به اهل آن مجلس نمىكند و غنا از جملهء چيزى است كه حق تعالى فرموده : * ( « وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْتَرِي لَهْوَ الْحَدِيثِ لِيُضِلَّ عَنْ سَبِيلِ الله » ) * . [1] پنجم :
شيخ عليه الرحمة و صاحب كافى نيز به سند صحيح تا مسعدة بن زياد و گفته شده كه او عامى است . بنا بر اين ، حديث ضعيف است بارى ، راوى روايت مىكند كه : در خدمت حضرت امام جعفر صادق عليه السلام بودم كه مردى از او سؤال كرد به سبيل استفتاء چنان كه اكثر احاديث اهل بيت به طريق فتواست كه پدر و مادر من فداى تو باد ، يا حضرت ! هرگاه من به خلوت مىروم براى قضاى حاجت و همسايگان من كنيزانى دارند كه غنا مىكنند و عود مىنوازند و بسيارى از اوقات مىشود كه من آنجا مكث طويل مىكنم كه آواز ايشان و عود بشنوم . حضرت فرمودند كه اين كار مكن . آن مرد گفت كه من عمداً به پاى خود نمىروم در آنجا كه اينها را بشنوم ؛ بلكه براى قضاى حاجت مىروم [ كه ] اين صداها به گوش خود مىشنوم . حضرت فرمودند : تو از خدا بپرهيز آيا نشنيده‌اى كه حق تعالى فرموده : * ( « إِنَّ السَّمْعَ ) *

[1] كافى ، ج 6 ، ص 433 ، ح 16 ؛ وسائل الشيعة ، ج 17 ، ص 307 ، ح 22609 ، باب 99 ، ح 16 .

346