دوم :
به سند حَسَن به سبب ابراهيم بن هاشم محمد بن مسلم كه يكى از اركان اربعهء حديث است از امام محمد باقر عليه السلام نقل كرده كه شنيدم كه آن حضرت فرمودند : كه غنا از آن چيزى است كه حق تعالى وعدهء آتش به آن فرموده ( يعنى از گناهان كبيره است ) . بعد از اين سخن ، حضرت اين آيه [ را ] خواندند : * ( « وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْتَرِي لَهْوَ الْحَدِيثِ لِيُضِلَّ عَنْ سَبِيلِ الله بِغَيْرِ عِلْمٍ وَيَتَّخِذَها هُزُواً أُولئِكَ لَهُمْ عَذابٌ مُهِينٌ » ) * . [1] يعنى : « بعضى از مردمان حديث لهو مىخرند تا آنكه گمراه كنند مردمان را از راه حق و اين آيات را استهزا مىشمارند و سهل مىگيرند ، از براى چنين جماعتى ، عذابى خوار كننده مهياست » .
و مخفى نيست كه در طريق سند اين حديث « على بن اسماعيل » است و توثيق مُعتَد به او در كتب رجال به نظر نرسيده ، امّا چون ابن ابى عمير از او نقل مىكند ، دليل است بر اينكه مرد خوبى باشد ، چنانچه گذشت كه ابن ابى عمير نقل نمىكند مگر از ثقات .
سوم :
به سند صحيح زيد شحّام از حضرت امام جعفر صادق عليه السلام نقل نموده كه فرمودند : خانه‌اى كه در آن غنا مىشود ، ايمن نيست از اينكه در آن خانه مصيبت و نوحه و زارى واقع شود و دعا در آن خانه مستجاب نمىشود و فرشته در آن خانه داخل نمىشود . [2]

[1] كافى ، ج 6 ، ص 431 ، ح 4 ؛ وسائل الشيعة ، ج 17 ، ص 304 و 305 ، ح 22599 ، باب 99 ، ح 6 .
[2] كافى ، ج 6 ، ص 433 ، ح 15 ؛ وسائل الشيعة ، ج 17 ، ص 303 ، ح 22594 ، باب 99 ، ح 1 .

345