ابن فهد و شيخ رجب بُرسى و شيخ [ على ] بن هلال جزائرى استاد ابن [ ابى ] جمهور و ملا عبد الرزّاق كاشى و از متأخّرين ، شيخ بهاء الملَّة و الدين و مولانا صدر الدين محمد شيرازى و مولانا محمد صالح مازندرانى چنان كه در باب ترتيل قرآن از ابواب شرح اصول كافى ، تصريح به آن مىنمايد و جمع كثير ديگر از فضلا و علما صاحب اين مشربند و همه متفقاند بر آنكه هر چه متضمّن معصيت است ، حرام است و مؤيّد اين معنا حديثى است كه ابى بصير از حضرت امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده و گفته :
از آن حضرت از اجرت كنيزان مغنّيه سؤال كردم فرمودند : اگر وقت غناى ايشان ، مردان در آنجا داخل مىشوند و آواز ايشان مىشنوند آن اجرت حرام است ؛ امّا اگر مردان در آنجا نيستند چنانچه در عروسى ميان زنان مىخوانند و نامحرمى آواز ايشان نمىشنود قصورى ندارد و اجرت ايشان حلال است . [1] تا اينجا بيانِ قدرى از اختلاف در تعريف غنا بود كه آن را تعريف حقيقى گويند كه اعمّ از حدّ و رسم است .
[ غنا در كتب لغت ] امّا اختلاف در كتب مفردات لغت كه تعريف لفظى است و آن تفسير لفظ است به لفظى ديگر اوضح ، مثل آنكه كسى گويد كه حارث اسد است و سعدانه گياهى است .
اگر چه نبذى از اختلاف در لغت غنا در ضمن تعريفات معلوم شد ، امّا

[1] وسائل الشيعة ، ج 17 ، ص 121120 ، ح 1 و 2 و 3 . روايتهاى مذكور كه مضمون حديث فوق است ، از طريق ابى بصير از امام صادق عليه السلام روايت شده است .

324