إسم الكتاب : غنا ، موسيقى ( عربي - فارسي ) ( عدد الصفحات : 884)

عليه الرحمة و اجتناب از فتوا موعظه‌اى تمام است ؛ بلكه مقصود اشفاق با برادران دينى و دوستان يقينى است كه تحريم « ما أحَلَّ الله » به مقتضاى آيهء كريمه * ( « لِمَ تُحَرِّمُ ما أَحَلَّ الله لَكَ » ) * [1] ننمايند و با آن كه احتياط در دين خصوصاً در زمان غيبت معصوم أولى است ، تفسيق بى گناهانى كه قرآن و اذكار و آنچه به خداى تعالى نزديك كند به صوت حسن مىخوانند با وجود حديث « سألْتُه عن الغِناءِ في الفِطْرِ و الأضْحى وَالفَرَح ، قال : لا بَاْسَ بِه ما لَمْ يُعْصَ بِه » [2] ننمايند . اين احتياط در نخواندن و نشنيدن خود است ، نه فتوا بر حرمت و حلَّيت خواندن و شنيدن ديگرى .
< شعر > من آنچه شرط بلاغ است با تو مىگويم تو خواه از سخنم پند گير و خواه ملال [3] < / شعر > مقدمه در بيان اختلافاتى است كه در تفسير غنا در كتب لغت از لغويّين ، و در تعريف غنا از معرّفين ، و خلافى كه از فقهاى خاصّه و عامّه در باب حرمت و حلَّيت بعضى افراد غنا واقع شده و اين مقدمه مشتمل بر دو مقام است :
مقام اوّل : در بيان اختلافات تعريفات و لغات ؛ مقام دوم : در بيان اختلافات فقها در حلَّيت و حرمت .
مقام اوّل بدان كه غِناء به كسر غين و مدّ ، يا به فتح و قصر ( غَنى ) هر دو به

[1] تحريم ( 66 ) : 1 .
[2] وسائل الشيعة ، ج 17 ، ص 122 ، ح 5 ، و قرب الإسناد : ص 294 ، ح 1158 .
[3] شعر از سعدى است .

317