كردهاند ، با قطع نظر از حلَّيت و حرمت آن . فصل اوّل : در ايراد اخبار و آثارى كه دلالت بر حرمت غنا فى الجمله دارد . فصل دوم : در بيان احاديثى كه دلالت دارد بر اينكه صوت حَسَن ، غير غناست و استماع بعضى از افراد آن كه شارع ، اطلاق غنا بر آن كرده جايز است . مثل « مَنْ لَمْ يَتَغَنَّ بِالْقُرآنِ فَلَيْسَ مِنّا » [1] و حديث كنيز مُغَنّيه در عُرس و حُدا كه مُعْظمِ علما استثنا كردهاند . خاتمه : در بيان اذكار و اقوال كه به صوت حَسَن در مجلس سامىِ سيّد العارفين و سلطان الموحّدين و قُدوة السالكين شيخ صفى الدين قدس سره و تابعان ايشان و ساير اهل الله واقع شده و به زبان فارسى با تبيينى واضح كه موهم تكرار است به عبارت آورد ، تا فايده اش عامّ و تامّ باشد و گمان نكند كسى كه مطلب آن است كه عوام را جرأت دهد بر غناى حرام ، چه آيهء كريمهء * ( « وَمَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِما أَنْزَلَ الله فَأُولئِكَ هُمُ الْكافِرُونَ » ) * [2] از قرآن ، و روايت « فِرّوا عَنِ الفُتْيا فِرارَكُمْ عَنِ الأسَد » از كتب حديث محو نشده ، و تهديد * ( « وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنا بَعْضَ الأَقاوِيلِ . لأَخَذْنا مِنْه بِالْيَمِينِ . ثُمَّ لَقَطَعْنا مِنْه الْوَتِينَ . فَما مِنْكُمْ مِنْ أَحَدٍ عَنْه حاجِزِينَ » ) * [3] كه هر چند خطاب با آن حضرت است ، امّا مقصود امت است كه « إيّاك أعْني و اسْمعي يا جارَةُ » [4] ؛ در وحى مُنْزل مسطور است . و قول علَّامه ابو يوسف شيخ جمال الدين مطهّر الحلَّى : « لَوْ لا تأليفُ الألْفَيْن و زيارَةُ الْحُسَيْن لَهَلَكَتْني الفَتاوى » زبانزد خاص و عام است ، و عدم تأليف سيّد ابن طاووس