روحانيّتش غالب شود ؛ يا خالى از ذكر جنّت و ربط به عالم آخرت باشد ، نه آنكه ربط به آن عالم دهد و خدا و جنّت به ياد آورد ؛ يا آنكه قواى شهوى و حيوانى به حركت آورد ، نه آنكه عاقله قوى شود و قواى حيوانى را مطيع خود گرداند ؛ يا آنكه از مبدأ دور اندازد ، نه قريب گرداند ؛ و يا آنكه از خدا غافل گرداند ، نه آنكه خدا را به ياد آورد حرام خواهد بود . و اگر چنين نباشد و مقتضياتش ذكر و محبّت الهى و عشق حقيقى و فكر آخرت و ترك دنيا و اماتهء شهوات و قطع تعلَّقات و افزونى روحانيت و تخلَّق به اخلاق الله باشد جايز ؛ بلكه مستحب خواهد بود عقلًا و نقلًا .
مؤلف پس از نتيجه گيرى از مطالب مطروحه ، باز هم به بيان سماع ، وجد يا حركت دورى و وجد ريايى مىپردازد و در پايان مىگويد :
دلايل همه از طرفين مذكور است ، هر كس هر چه خواهد ، اختيار كند و احتياط نمايد كه تكفير و تفسيق مؤمنى بلا رويّه ننمايد .
علت تصحيح مجدّد رساله حاضر رسالهء حاضر در سال 1374 ش در ضمن كتاب موسيقى در سير تلاقى انديشه ها و پنج رسالهء فقهى فارسى به كوشش آقاى اكبر ايرانى به همّت انتشارات حوزهء هنرى سازمان تبليغات اسلامى به چاپ رسيده بود .
هنگامى كه دستاندركاران اين مجموعه تصحيح اين رساله را در دستور كار خود قرار داده بودند آقاى ايرانى اطلاع دادند كه آن رساله را تصحيح نموده و قصد چاپ آن را دارند ، لذا از تصحيح مجدّد آن صرف نظر گرديد تا دوباره كارى نشود . يك سال پس از اين امر ، كتاب موسيقى در سير تلاقى انديشه ها همراه با رسالهء مذكور چاپ شد .

294