جواب سيوم آنكه اين حديث اگر به معناى غنا باشد مخالف قرآن است همچنانكه از آيات سابقه كه دلالت بر حرمت غنا مىكرد مطلقا ، معلوم شد و حديثى كه مخالف قرآن باشد آن حديث را طرح مىبايد كرد همچنانكه پيش از اين دانستى . و احاديث بسيار در اين باب واقع است ، از آن جمله حديثى كه محمّد بن يعقوب كلينى رحمه الله در كتاب كافى نقل مىكند به سند متّصل از حضرت ابى عبد الله صلوات الله عليه كه آن حضرت فرمود كه :
خَطَبَ النَبيُّ صلى الله عليه و آله و سلم بِمِنى فَقالَ : « أيُّهَا الناسُ ما جاءَكُمْ عَنّي يُوافِقُ كِتابَ الله فأنَا قُلْتُه وَما جاءَكُمْ يُخالِفُ كتابَ الله وَسُنَّة محمّدٍ ، فلم أقُلْه » . [1] يعنى : خطبه خواند حضرت رسالت صلى الله عليه و آله و سلم در موضع مِنى ، بعد از آن فرمود : ايّها الناس آنچه بيايد به شما از من ( يعنى آنچه مردم نسبت دهند كه من آن را گفته‌ام ) كه موافق باشد با كتاب خدا ، پس من گفته‌ام آن را و آنچه به شما بيايد از اخبار كه مخالف كتاب خدا و سنّت محمّد صلى الله عليه و آله و سلم باشد من آن را نگفته‌ام .
و محمّد بن يعقوب عليه الرحمة در كتاب كافى به همين سند روايت كرده از ابن ابى عُمَير از بعض اصحابش كه او گفت :
سَمِعْتُ أبا عبد الله عليه السلام يقول : « مَنْ خالَفَ كتابَ الله وَسُنَّة محمّدٍ صلى الله عليه و آله و سلم ، فقد كَفَر » . [2] يعنى : شنيدم از حضرت ابى عبد الله عليه السلام كه فرمود كه : هر كس

[1] الكافي ، ج 1 ، ص 69 ، باب الأخذ بالسنّة و شواهد الكتاب ، ح 5 . در كافى « و سنة محمد » وجود ندارد .
[2] همان ، ص 70 ، ح 6 .

271