مطلقا ، خواه در قرآن و خواه در غير آن معلوم مىشود ، مشغول نمىشويم و الَّا در بسيارى از كتابهاى معتبرِ علماى اماميه مثل كتاب امالى [1] و تفسير على بن ابراهيم [2] و كتاب خصال [3] و غير آن ، احاديث كثيره در حرمت غنا مذكور است .
اگر كسى بگويد كه در سند بعضى از اين احاديث حرف داريم ، در جواب مىگوييم كه احاديث ضعيفه هرگاه موافق باشد با قرآن ، كسى را ردّ آن نمىرسد و هيچكس از علما در آنچه گفتيم با ما خلافى ندارد و حال آنكه احاديث صحيحه نيز در اين باب مذكور شد و اقوال علما و اتّفاق ايشان نيز جبرِ سند مىكند . و در باب احاديثِ حسنه و احاديث موثّقه كه مسطور گرديده اين چند وجه كه گفتيم به طريق اوْلى سببِ زيادتىِ قوّت است . * ( « وَالله يَهْدِي مَنْ يَشاءُ إِلى صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ » ) * . [4] فصل پنجم در قول فقهاى شيعه و علماى اماميه رضوان الله عليهم اجمعين در اينكه غنا حرام است مطلقا خواه در قرآن و خواه در غير آن بدانكه غنايى كه واقع مىشود از چند نوع بيرون نيست : اوّل آن غنايى كه در مرثيهء حضرت امام حسين صلوات الله عليه كرده شود . دويم آن غنايى است

[1] الأمالي ، للطوسي ، ص 294 ، المجلس الحادي عشر ، ح 575 / 22 : و بإسناده ، في قوله * ( « فَاجْتَنِبُوا الرِّجْسَ مِنَ الأَوْثانِ وَاجْتَنِبُوا قَوْلَ الزُّورِ » قال : « الرجسُ : الشِطرنجُ و قول الزور : الغناء » . و الأمالي ، ص 720 721 ، المجلس الثالث و الأربعون ، ح 1519 / 3 .
[2] تفسير القمي ، ج 2 ، ص 306 ، ذيل آيه 18 سورهء محمّد صلى الله عليه و آله و سلم ( 47 ) .
[3] الخصال ، ج 1 ، ص 24 : « الغِناء يورثُ النِفاقَ و يعقّب الفقرَ » .
[4] بقره ( 2 ) : 213 .

248