هم نقل كرده‌اند و اين عبارت بعضى از ايشان است كه :
و قيل : إنّهم يلطخّون الأوثانَ بِدِماء قرابينهم فَسَمّى ذلك رِجْساً . [1] يعنى : بعضى از مفسّرين مىگويند كه : جماعتى از بت پرستان آلوده مىكردند بتها را به خون قربانيهاى خود ، پس نام نهاد حضرت الله تعالى آن را رجس .
و در اين صورت « مِنْ » از براى بيان نيست . و به هر تقدير ، دلالتِ آيه بر حرمت غنا مطلقا باقى است .
و شيخ عليه الرحمة در تفسيرش مىفرمايد كه :
رَوى أصحابُنا أنّه يَدْخُل فيه الغِناء و سائِرُ الأقْوالِ المُلْهية . [2] يعنى : حديث روايت كرده‌اند اصحاب ما در تفسير اين آيه كه : « داخل است در قولِ زورى كه در اين آيه است ، غنا و ساير اقوال مُلْهيه » .
و شيخ طوسى عليه الرحمة كه از اعاظم محدّثين شيعه است در كتاب خلاف نقل مىكند از محمّد بن الحنفيه رحمة الله عليه رحمةً واسعةً كه آن جناب مىفرمايد كه اين آيه در باب غنا نازل است . [3] و از بعضى روايات معلوم مىشود كه مراد از رجسِ از اوثان ، شطرنج بازى است ، و إن شاء الله بعضى از آن روايات در فصل آينده مذكور خواهد شد .

[1] مجمع البيان ، ج 7 ، ص 131 .
[2] مجمع البيان ، ج 7 ، ص 131 .
[3] الخلاف ، ج 6 ، ص 306 ، مسألهء 54 : « قال محمّد الحنفية : قولُ الزورِ هو الغِناءُ » .

212