غنا كنند ، و مؤمنان جماعتىاند كه هرگاه بگذرند از جايى كه در آنجا غنا مىكنند ، مىگذرند از آنجا از روى بزرگوارى ( يعنى متوجّه آن نمىشوند و التفات به آن نمىكنند ) .
و در اين آيه حضرت حق تعالى دو جا مذمّت غنا كرده . و بعضى از مفسّرين از مجاهد نقل كرده‌اند كه اين آيه در باب غنا نازل شده [1] . و شيخ طَبْرِسى عليه الرحمه ، كه از اعاظمِ مفسّرين و محدّثين شيعه است ، در تفسيرش مىفرمايد كه :
وَ يَدخُلُ فيه الغِناءُ . [2] يعنى : داخل است در اين ، غنا .
و مرادِ شيخِ مرحوم از اين عبارت آن است كه اين آيه اختصاص ندارد به مذمّت غنا و بس ، بلكه عام است هر لَغوى را كه از آن جمله است غنا . و بعد از آنكه شيخ عالى درجه از مجاهد نقل مىكند كه اين آيه در مذمّت غنا نازل شده ، مىگويد كه :
و هو المَرويُّ عن أبي جعفرٍ و أبي عبدِ الله عليهما السلام . [3] يعنى اينكه اين آيه در مذمّت غنا نازل شده است ، از حضرت ابى جعفر و ابى عبد الله صلوات الله عليهما حديث در اين باب منقول است .
و ظاهر است كه اين آيه نيز دلالت مىكند بر حرمت غنا مطلقا ، از غناى در قرآن و غير آن ، خصوصاً مُضافةً إلى الآيات الاخَر . و إن شاء الله تعالى در

[1] مجمع البيان ، ج 7 ، ص 283 .
[2] مجمع البيان ، ج 7 ، ص 283 : « و يَدخُلُ فيه مَجالسُ الغِناء » .
[3] مجمع البيان ، ج 7 ، ص 283 .

210