اوقات در حلّ لغاتْ استشهاد به كلامِ ابن اثير ، كه از علماى سنّى است ، مىكنند بلكه گاه هست كه در بعضى از اين علوم از قول كفّار دليل مىآورند همچنانكه در علم معانى از براى بيان مطلب از كفّار زمانِ جاهليت و غيرهم اشعار و مثالها ذكر مىكنند . بلى اگر بعضى از علماى ادب در مسأله‌اى از مسائل علوم ادبيه حكمى كنند و نصّى بر خلاف آن ظاهر شود ، در آن صورت آنْ محلِّ اعتنا نخواهد بود همچنانكه منقول است از سيبويه كه در كتاب خود در هفده موضع تصريح كرده كه كلمهء « باء » از براى تبعيض نيامده و از معصوم عليه السلام در تحت تفسير آيهء وضو تصريح شده كه باء * ( « وَامْسَحُوا بِرُؤُسِكُمْ » ) * [1] از براى تبعيض است . [2] و آيه‌اى كه ما نحن فيه است از آن قبيل نيست و حال آنكه آياتِ ديگر كه دلالت بر حرمت غنا مىكند و احاديث كثيره و قول بعضى ديگر از مفسّرين و ديگر دلايلْ مؤيِّدِ صحّتِ اين تفسير است .
الآية الثانية قال الله عزّ و جلّ في سورة الفرقان :
* ( « وَالَّذِينَ لا يَشْهَدُونَ الزُّورَ وَإِذا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا كِراماً » ) * . [3] يعنى : مؤمنان جماعتىاند كه حاضر نمىشوند در جايى كه

[1] مائده ( 5 ) : 6 .
[2] الكافي ، ج 3 ، ص 30 ، باب مسح الرأس و القدمين ، ح 4 ؛ كتاب من لا يحضره الفقيه ، ج 1 ، ص 103 104 ، باب التيمّم ، ح 212 ؛ الاستبصار ، ج 1 ، ص 62 63 ، باب مقدار ما يمسح من الرأس و الرجلين ، ح 5 ؛ تهذيب الأحكام ، ج 1 ، ص 61 62 ، باب صفة الوضوء ، ح 17 ؛ علل الشرائع ، ج 1 ، ص 264 265 ، باب 190 ؛ وسائل الشيعة ، ج 1 ، ص 412 - 413 ، باب 23 از ابواب وضوء ، ح 1 .
[3] فرقان ( 25 ) : 72 .

209