آمده ، برداشت مىشود كه إعلام الأحباء در 1087 تأليف شده است . عبارت متن رساله چنين است :
چون از عهد رسول خدا تا قريب به عصرما كه اوايل سال 1087 است از هجرت هيچ كس از طايفهء اماميه به اباحت غنا در قرآن و استحباب آن قائل نشده بود . . . .
مؤلف ، اين رساله را به فارسى نوشته تا « نفعش عام باشد » و « بعضى از دلايل اقناعى » هم در رساله ذكر كرده تا « همه كس از فوايد اين رساله منتفع شود » و طالبان تفصيل را به رسالهء عربى در حرمت غنا كه قصد نوشتن آن را داشته ( و ما از نوشته شدن آن بى خبريم ) ارجاع داده است .
آقا محمد على كرمانشاهى در كتاب خيراتيه ( ج 1 ، ص 304269 ) فصلى را به « مذمّت درويشان و صوفيان در غنا كردن و خوانندگى نمودن در قرآن و اشعار و اذكار » اختصاص داده و بيشتر مطالب اين فصل را بدون ذكر مأخذ از رسالهء إعلام الأحباء نقل كرده است .
إعلام الأحباء شامل مقدمه و پنج فصل و خاتمه بدين شرح است :
مقدمه در كلمه‌اى چند ضرورى ؛ فصل اول در بيان قول علماى لغت و قول فقهاى شيعه رحمهم الله در معنى غنا ؛ فصل دويم در تحرير محل نزاع ؛ فصل سيم در بيان آيات قرآنى كه دلالت مىكند بر حرمت غنا مطلقا ، خواه در قرآن و خواه در غير آن ؛ فصل چهارم در بيان بعضى از احاديث كه دلالت مىكند بر حرمت غنا مطلقا ، خواه در قرآن و خواه در غير آن ؛

192