إسم الكتاب : صيغ العقود والإيقاعات ( عدد الصفحات : 405)

از اين كه به وفات مبايع به زودى با ديگرى بيعت مىكردند ظاهر مىشود ( 1 ) كه عقد جايز است زيرا كه عقد لازم به مردن باطل نمىشود ، امّا اگر عقد جايز بود به سبب اغماء و مانند آن نيز باطل مىشد و معلوم از حال سلف اين بود كه تا نمىمرد باطل نمىشد و امّا آن روندگان ( 2 ) گويا از عامّه بودند كه معتقد بودند كه خلافت خليفه بحقّ با بيعت است و حضرت نيز تكلَّم كرد با ايشان به حسب اعتقاد ايشان و إلَّا در نزد اماميّه خلافت با نصّ رسول خدا صلَّى الله عليه و آله است ، بيعت اگر بشود تأكيد است نه تأسيس . دويّم : عقد ضمانت جريره است .
در مجمع فرموده كه : جريره به معنى جنايت و گناه است و از اين است كه در دعا وارد شده است : « يا من لم يؤاخذ بالجريرة » و وجه تسميه جنايت به اين اسم ( 3 ) ، اين است كه مىكشاند عقوبت را به سوى جانى . و در صحاح

391