از براى امام ( ع ) و نوّاب او نيز ، راجح است . و از حديثى كه از امام رضا ( ع ) گذشت ، اين است كه بيعت قابل فسخ است . بلكه از جانب مبايع به فتح ياء واقع نيز شد هم چنان كه روايت شده كه حضرت امام حسين صلوات الله و سلامه عليه و آله ، در كربلا مكرّر به اصحاب خود فرمود كه : من بيعت خود را از گردن شما ( 1 ) برداشتم ( 2 ) به هر جائى كه مىخواهيد برويد كه اين قوم مرا طلب مىكنند ، همين كه مرا يافتند با احدى كارى ندارند . و جمله‌اى از بىسعادتان ايشان ( كه قابل آن نبودند كه أنبياء و أولياء و علماء و مقدّسين در پيش روى قبر ايشان با ادب تمام بايستند و « السّلام عليكم يا أنصار الله » بگويند ) نيز فسخ بيعت كردند و رفتند ، معلوم است كه اگر فسخ نمىشد ، چگونه آن حضرت مىفرمود و ايشان نيز قبول مىكردند .
و لكن از همين كه ديگران كه قابل آن مقام ، بلكه قابل مقام شفاعت كبرى بودند قبول نكردند و آن حضرت تجديد بيعت با ايشان نكرد ، معلوم مىشود كه عقد لازم است ، فسخ از يك طرف نمىشود ، بلكه بايد تقابل باشد ( 3 ) و

390