[ آن ] اين است :
« للَّه علىّ صوم هذا الشّهر » .
يعنى : از براى خدا است بر من روزه اين ماه .
و قصد قربتى كه در نذر شرط است ، همين است كه از براى خدا باشد ( 1 ) نه از براى ريا و مانند آن . نه اين كه علاوه بر اين صيغه على حده نيّت قربت ضرور [ ى ] باشد . ( 2 ) و ثانى مشروط ، و صيغهء وى [ آن ] اين است :
« ان نجوت من مفاسد هذه البلدة فللَّه علىّ مائة دينار » .
يعنى : اگر نجات يابم از فسادهاى اين شهر ، پس از خدا است بر من صد باجاقلى [ دينار ] .
پس اگر مصرف را معيّن نكند هم چنان كه در اين صيغه نشده ، بر هر راهى كه راه خدا شمرده مىشود مىتوان صرف كرد . و اگر معيّن كند ، فقراء و سادات و مانند اينها را بايد به همان مصرف ، صرف كند .
و فرق در ميانه دو قسم نذر اين است كه : در اوّل به مجرّد تمام شدن صيغه ، آن عمل ( 3 ) واجب مىشود . و امّا در ثانى تا شرط ( 4 ) حاصل

369