چهار سبب اجماعى است كه هبه را لازم مىكنند بعد از صيغه و قبض ، كه از براى واهب رجوع جايز نمىشود .
پنجم - تصرّف متّهب است در عين موهوبه به تصرّف مالكانه . اگر چه با عقود جايزه باشد مثل اين كه بعد از قبض هبه ، به ديگرى [ داد ] و يا وصيّت كرد از براى او و مانند اينها . و در لزوم [ هبه ] به سبب اين تصرّف مالكانه خلاف است و اشهر لزوم است مطلقا . و تفصيل [ است ] در تصرّفات غير لازمه مثل هبهء قبل القبض به ديگرى و وصيّت از براى غير و ضيافت قبل از اكل و طبخ و طحن و مانند اينها در ميانهء صدق تصرّف عرفا . هم چنان كه در طبخ و طحن است و عدم صدق وى هم چنان كه در سه مثال قبل از طبخ اظهر است . نهم از عقود جايزه هديه است .
و فرق در ميانهء آن و هبه اين است كه هديه در جائى گفته مىشود كه

269