مقصود تبجيل و تعظيم ( 1 ) مهدى اليه باشد و هبهء در جائى است كه اين مقصود نباشد و از اين جهت محقّق شيخ على ره فرموده است كه احتياج به ايجاب و قبول ندارد نظر به اين كه تبجيل و احتشام ، فوت مىشود زيرا كه اگر صيغه شرط باشد مهدى اليه سؤال كند از آورندهء هديه كه آيا صاحب هديه ترا وكيل كرد كه اجراء ايجاب نمائى يا نه ؟ معلوم است كه اين سؤال منافى اعظام مهدى اليه است و مشعر است به احتياج وى ( 2 ) به اين هديه و علاوه كرده‌اند بر اين جماعتى كه اجماعى است جواز قبول هدايا از مكلَّف اگر چه آورنده اش صبى باشد و همچنين از راههاى دور اگر چه با كاغذ و مانند آن باشد ( 3 ) هم چنان كه نجاشى از براى رسول خدا صلَّى الله عليه و آله فرستاد و لكن اين استحسانات در مقابل اصل و شهرت مستفيضه بلكه ظهور

270